CARNAGE

“CARNAGE”
του Μάκη Σεμερτζίδη

Η ανθρώπινη ψυχή συχνά παραμένει δεσμευμένη—από το ψυχικό τραύμα, το κοινωνικό πρέπει,  τον φόβο για την αλήθεια και τον πραγματικό εαυτό. Αισθάνεσαι σαν να βλέπεις τη ζωή μέσα από ένα αδιόρατο, άκαμπτο, διάφανο τοίχο, λαχταρώντας, μάταια, να γκρεμίσεις αυτό που σε κρατά σε απόσταση, καθώς βλέπεις άλλους να ζουν μια ζωή που εσύ δεν μπορείς.

 Ποια είναι η πρώτη πράξη βίας; Ποιοι είναι οι σταθμοί αυτής της εξελικτικής βιαιότητας που ορίζει την διαμόρφωση ενός νέου ανθρώπου; H έννοια της βίας παίρνει άλλες διαστάσεις. Δεν είναι μόνο σωματική αλλά και υπαρξιακή, όπου η άρνηση της ωρίμανσης, η καταπιεσμένη ταυτότητα και οι ανεπούλωτες πληγές διαμορφώνουν τη ζωή εξίσου καθοριστικά με τη μοίρα. Σε αυτό το έργο, εξερευνούμε τον εγκλωβισμένο εαυτό—τον Σεμπάστιαν, αιώνια παιδί σε σώμα άντρα, τη Βάιολετ, να ξαναγράφει την πραγματικότητα για να διατηρήσει τον έλεγχό της και πως αυτές οι δύο, σχεδόν αρχετυπικές, φιγούρες μεταβάλλονται όταν μία νέα δύναμη ταράξει την μεταξύ τους ισορροπία. Κάθε χαρακτήρας είναι παγιδευμένος, περιορισμένος από κοινωνικούς φραγμούς και προσωπικά φαντάσματα, αναζητώντας διέξοδο στη φαντασία, μόνο για να ανακαλύψει πως η ψευδαίσθηση είναι ταυτόχρονα καταφύγιο και παγίδα.