Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies.

Μάθετε περισσότερα. Αποδοχή.
Αντιγράφηκε η διεύθυνση email

Event Category: Χορός

VERITAS

Alt text

Η ομάδα χορού Griffón και η χορογράφος Ιωάννα Πορτόλου παρουσιάζουν την νέα τους παραγωγή “Veritas”, ένα διορατικό και άκρως επίκαιρο έργο που διερευνά την έννοια και την αξία της αλήθειας, το οποίο θα παρουσιαστεί στο Θέατρο ΠΛΥΦΑ για τέσσερις παραστάσεις στις 1, 2, 7 και 8 Ιουνίου 2024, στις 21.30.

Τι είναι η αλήθεια;

Υπάρχει;

Και αν ναι ποιος τη γνωρίζει;

Μπορεί μια αλήθεια να είναι πιο αληθινή από κάποια άλλη;

Αμφισβητώντας ότι η αλήθεια είναι η περιοχή που ονομάζουμε πραγματικότητα, που πάντα σχετίζεται με τον κόσμο που φανερώνει, το έργο διερευνά ακριβώς αυτά που δεν φαίνονται, αυτά που δεν ομολογούνται, αυτά που κρύβονται και δεν λέγονται. Αν τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς μας παρουσιάζονται, αυτό ίσως συμβαίνει γιατί η αλήθεια μπορεί να είναι τρομακτική, μεγαλειώδης, τερατώδης, απρόβλεπτη. Παρόλα αυτά ζει συνέχεια μαζί μας, μας συνοδεύει κρυμμένη καλά στα έγκατα της ύπαρξής μας.

Έχουμε καταφέρει να την ακούσουμε;

Αρκεί κάποιος να μας την ψιθυρίσει.

Μέσα από μια πυκνή αλληλουχία συνειρμικών εικόνων και επιβλητικής μουσικής, η παράσταση “Veritas” μας φέρνει αντιμέτωπους με τη δική μας προσωπική αλήθεια.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού

ΕΝΑΣ ΒΡΑΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΘΡΟΝΟ

Alt text

Το «Διεθνές Κέντρο Χορού & Θεάτρου Μήλου» ΑΜΚΕ παρουσιάζει μια παράσταση που διατρέχει μια πορεία μέσα στο χρόνο, ξεκινώντας από τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου και φτάνοντας μέχρι τις γυναικοκτονίες των ημερών μας. Εμβληματικές αλλά και καθημερινές γυναικείες μορφές περνούν από τη σκηνή μέσα από τη μνήμη της Αφηγήτριας (Φιλιώ Λούβαρη) που διαχειρίζεται το δραματουργικό υλικό μέσω του λόγου και του σύγχρονου χορού. Οι ηρωίδες μιλούν με ευθύτητα, συγκίνηση και χιούμορ για τη δική τους ιστορία, μιλώντας, τελικά, για την ιστορία της Ελλάδας και τη Γυναίκα μέσα σε αυτήν. Μια παράσταση που προωθεί το διάλογο για τη θέση της γυναίκας σήμερα και φιλοδοξεί να αποδομήσει τον στερεοτυπικό έμφυλο ρόλο της. 

ΣΚΗΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΙΑ ΦΩΝΗ, ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ 

Μια γυναίκα κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Απλώνει την μπουγάδα, σκουπίζει, μαγειρεύει. Μπορεί να είναι από το Άργος, εκεί που έφτασαν οι κυνηγημένες από τους ξαδέλφους τους Δαναΐδες. Μπορεί κάποτε να της είχαν πει ένα ανέκδοτο που την πρόσβαλε και ποτέ να μην απάντησε. Μπορεί να είχε ακούσει ότι είναι ανεπρόκοπη γιατί δεν μπορεί να καθαρίσει μια πατάτα ή ότι δεν πρέπει να βγαίνει με το σώμα αυτό στην παραλία. Εκείνη όμως ξέρει. Ξέρει μέσα της και συνειδητοποιεί ότι δεν θέλει να είναι αυτό που επιβάλλεται να είναι. Ούτε δούλα, ούτε κυρά. 

ΣΥΝΟΨΗ 

Τι αντιπροσωπεύει ένας θρόνος; Γιατί οι Δαναΐδες έφυγαν από την Αίγυπτο; Τι έγινε στο νησάκι Ρω από το 1927 μέχρι το 1961; Ποια απλώνει τη μπουγάδα; Ποια βγαίνει στο βουνό; Με πόσους τρόπους μαγειρεύονται οι πατάτες; Ποιος βγάζει αυτά τα ανέκδοτα; Μνήμη και λήθη, θραύσματα κειμένων, ιστορίες γυναικών και ιστορικά ντοκουμέντα συνθέτουν το «Μνημείο των Θηλυκοτήτων» του χθες που είναι έτοιμες να σκαρφαλώσουν στους βράχους του εδώ και τώρα. 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
– 2022: 29ο Φεστιβάλ Δήμου Μήλου και project “Pleureuses et Floraisons” / Newtopia 10.5 της ομάδας Omnivion (σύντομη εκδοχή, στα γαλλικά) 

– 2023: Σίφνος «Μικρό Φεστιβάλ στον Μώλο», Μήλος Φεστιβάλ «Από Τη Θάλασσα», Κίμωλος Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Δήμου 

– 2024: Στέγη Χορού Λευκωσίας, Φεστιβάλ «Encounters / Συναντήσεις» της Ομάδας «Ασώματες Δυνάμεις»

Website

G.O.L.D. – GLORY OF LITTLE DREAMS

Alt text

Μετά το ΜΠΛΕ, το πρώτο μέρος μίας θεατρικής χρωματικής πενταλογίας που δημιουργήθηκε από την ομάδα θεάτρου «Bleu en Haut Bleu en Bas» (Μπλε Πάνω Μπλε Κάτω) με έδρα την Ελβετία και πρωτοπαρουσιάστηκε το 2016 στη Γενεύη, η Αννα Λεμονάκη επιστρέφει στην Αθήνα με την επιτυχία του τελευταίου της έργου G.O.L.D. που έκανε πρεμιέρα στο Festival de la Bâtie τον Αύγουστο του 2022.

Το G.O.L.D. εμπνέεται από το σήμερα, μια κοινωνία που διαιρεί και δομεί ριζικά την κοινωνία σε θριαμβευτές νικητές και ασήμαντους ηττημένους.

Τι μπορεί να συμβεί αν παραιτηθούμε από την πίεση που δημιουργεί η επιταγή της επιτυχίας; Όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αποτυχία σε τακτική βάση, αλλά τείνουμε να την αρνούμαστε, να αποφεύγουμε το θέμα, επειδή έχουμε μάθει να κρατάμε τις αποτυχίες μας κρυφές. Η εκθαμβωτική επιτυχία, η μεθυστική δόξα και η ανάγκη για αναγνώριση εξιδανικεύονται. Η αποτυχία δεν αποτελεί καν επιλογή και συνδέεται πάντα με ντροπή. Κατ’ αρχήν, εστιάζουμε στις ιστορίες της ζωής μας που συνδέονται με την επιτυχία. Τι θα συμβεί αν εξισορροπήσουμε την ισορροπία, δηλαδή αν δώσουμε φωνή και χώρο και στις ατέλειες και σε ό,τι αυτές εμπεριέχουν;

Υπάρχουν μικρές, καθημερινές αποτυχίες που έχουν μικρή επίδραση πάνω μας, καυστικές και αξιοθρήνητες αποτυχίες, και μεγαλύτερες, λαμπρές, ακόμη και μεγαλειώδεις αποτυχίες που είναι τρομακτικά ανώτερες από τις δυνάμεις μας, που μπορούν να μας επηρεάσουν σημαντικά, που μας υπενθυμίζουν τις αδυναμίες μας και την ίδια μας την ευθραυστότητα- νιώθουμε αποθαρρημένοι, συντετριμμένοι, στο χείλος της αβύσσου, αλλά τι συμβαίνει όταν ανακάμψουμε, όταν αναστηθούμε; Πολλές είναι οι πιθανές αντιδράσεις: φυγή, αυτοκριτική, αναπροσανατολισμός, πανικός, αδιαφορία, μαστίγωμα, κατάσταση αδράνειας, αμείλικτη αυτοκριτική, άρνηση ή μια αποκάλυψη που αποκαλύπτει τη ματαιότητα και το κενό των φιλοδοξιών του παρελθόντος…

Από την πολυτέλεια στη φτώχεια, από την απόλυτη στιγμή της χαράς στην τραγωδία, από την εξουσία που επιδεικνύεται στην ευθραυστότητα που συγκαλύπτεται ή αποκαλύπτεται,  από όλες αυτές τις στιγμές μετάβασης και τα υπερβολικά “τοπία” τους ταξιδεύει το G.O.L.D.

Στην Ελβετία, μετά το Μπλε, η Άννα ανέβασε το Αιματηρό Φούξια, το Λευκό, το G.O.L.D. (Glory or Little Dreams) και τώρα ετοιμάζει το Black – What a BeatyFull Catastrophe το οποίο θα ανέβει στην Comédie de Genève το 2025.

Παράλληλα ετοιμάζει το πρώτο της χορογραφικό έργο και ταινία Kiss and Fly.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΝΑΣ ΛΕΜΟΝΑΚΗ

Η Άννα γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγαλώνει στον Παναμά, την Κρήτη και την Αθήνα. Αποκτά πτυχίο Πολιτικών Επιστημών στην Αθήνα και το Μπέργκεν το 2006 και μεταπτυχιακό τίτλο Κοινωνιολογίας και Μέσων από το πανεπιστήμιο του Φριμπούρ. Σπουδάζει στη Θεατρική Σχολή Serge Martin (Γενεύη) και αποφοιτεί το 2013. Παρακολουθεί εργαστήρια με τη Susan Batson στο Interkunst (Βερολίνο, 2014 και 2017), με τον Ανδρέα Μανωλικάκη (Πρόεδρος του Actors Studio, Νέα Υόρκη) στην Αθήνα και με τον Damian De Schrijver (TgStan, Βέλγιο) στη Γενεύη το 2018. Ακολουθεί το CAS στην Υποκριτική και τη Δραματουργία Κειμένου στο HETSR και στο πανεπιστήμιο της Λωζάνης (2018-2020).

Η Άννα ερμηνεύει για τη Λένα Κιτσοπούλου ρόλους στο Χαίρε Νύμφη (2013), στο Κοκκινοσκουφίτσα – Το πρώτο αίμα (2015) και στο Cry (2018-2021) στο θέατρο Saint-Gervais της Γενεύης και στο Θέατρο Τέχνης. Συνεργάζεται μεταξύ άλλων με τους Philippe Quesne, Νίκο Καραθάνο, Adina Secretan, τη θεατρική εταιρία Cie Daniel Blake για το θεατρικό εγχείρημα Opa (2ο βραβείο – PREMIO 2017). Στο σινεμά παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία La nuit est encore jeune [Η νύχτα είναι ακόμη μεγάλη], σκηνοθετημένη από τον Indika Udugampola με καταγωγή από τη Σρι Λάνκα (Βραβείο του Υποσχόμενου Σκηνοθέτη στο Διεθνές Φεστιβάλ του Κολόμπο, 2015). Ιδρύει την πειραματική εταιρία θεάτρου και μουσικής Cie Bleu en Haut Bleu en Bas μαζί με τον μουσικό Samuel Schmidiger (2015) και παρουσιάζει τα πρώτα δύο μέρη από την πενταλογία της, BLEU και FUCHSIA SAIGNANT στο φεστιβάλ La Bâtie το 2019 και το τρίτο μέρος BLANC (Βραβείο του SSA, 2020) στο Le Grütli (2021). Παρουσιάζει την παράσταση P.E.T.U.L.A. bye bye (2017) στο θέατρο Saint-Gervais και στο ΚΕΤ της Αθήνας. Είναι καλεσμένη από το θέατρο Le Poche και σκηνοθετεί το θεατρικό έργο SAPPHOx, γραμμένο από την Sarah-Jane Moloney (2020).  Το 2002 παρουσιάζει το G.O.L.D. στο φεστιβάλ La Bâtie. Εργάζεται ως συγγραφέας και δραματουργός για το χορευτικό έργο Bis N.S (as usual) του χορογράφου Ιωάννη Μανταφούνη στην Όπερα της Λυόν (2021) και το έργο A la carte στο Frankfurd Dresden Ballet Company  (2023). Το 2023/2024 κάνει την χορευτική-αναρριχητική περφόρμανς και ταινία Kiss and Fly στο Λεωνίδιο και στην Ταρίφα και ετοιμάζει το έργο Black : What a Beauty-Full Catastrophe (2025, Comédie de Genève,Γενευή).

EIΠΑΝ για το G.O.L.D

Στο φεστιβάλ του La Bâtie, η τέχνη του να πετάς, να πέφτεις και να ξαναπετάς.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, η αποτυχία δεν είναι κάτι κακό, αλλά ένα απαραίτητο βήμα προς την πρόοδο. Ωστόσο, στην κοινωνία μας που βασίζεται στις επιδόσεις, η επιτυχία είναι το μόνο πράγμα που γιορτάζουμε. Στη Γενεύη, πριν από τη Σιόν, τη Vevey και το Παρίσι, η Άννα Λεμονάκη καταρρίπτει αυτό το κλισέ.

Le temps, Marie-Pierre Genecand, 2022

Mια σπουδή πάνω στην αποτυχία με ποίηση, χιούμορ και ευαισθησία, και μια λαμπρή ομάδα περφόρμερ – μακάρι να το δούμε και στην Αθήνα.

Γιώργος Βουδικλάρης, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, 2022

Στο «G.O.L.D η Άννα Λεμονάκη δημιουργεί μια φιλόδοξη παράσταση με αντιήρωες που θα αποδομήσουν τους μύθους γύρω από την επιτυχία και την υπόσχεσή της για ένα «ευτυχές τέλος». Χρησιμοποιεί την αίγλη ενός «φανταχτερού» συστήματος για να μιλήσει για όλα τα επίπεδα και τα ζητήματα γύρω από τον κόσμο της εργασίας και την επιτακτική ανάγκη σταδιοδρομίας.

Δεν ενδείκνυται η είσοδος σε άτομα κάτω των 14 ετών

FANTASIST

Alt text

Μπορούμε να γίνουμε οι φαντασιωτές της καθημερινότητάς μας;

Τρία σώματα αναζητούν τη Φαντασία στην καθημερινότητα καθώς κυλούν σε απροσδιόριστα μέρη και στιγμιότυπα. Προθέσεις και πράξεις θολές, αποσπάσματα κοινής λογικής και ελευθερίας, περάσματα κατανόησης και έξαρσης, διαμορφώνουν μία κινητική γλώσσα εξερεύνησης.

H παράσταση FANTASIST εμπνέεται από το καθημερινό σώμα που επιβιώνει, εφευρίσκει, χορεύει, για να οραματιστεί τη Φαντασία στο σήμερα ως μία καθημερινή πρακτική ελευθερίας· ως ένα οικουμενικό αγαθό του ανθρώπινου πεδίου δράσης, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, αλλοιώνοντας το δίπολο σκέψης που συχνά την περιγράφει είτε ως απειλή φαντασιοπληξίας είτε ως εξαιρετική ικανότητα που διατίθεται νοσταλγικά σε λίγους εκλεκτούς.

ΜΑΖΙ

Alt text


Tο PIANO CITY ATHENS 2024 παρουσιάζει μια μουσικοχορευτική παράσταση

Ο πολυβραβευμένος πιανίστας και συνθέτης
και η σπουδαία χορεύτρια και χορογράφος του Bob Wilson
σε μια πρωτότυπη συνεργασία.

Τι ήχο έχει η ακινησία, τι ήχο έχει η έντονη κίνηση?
Μια παράσταση μεγάλης διάρκειας (3 ωρών) όπου ο θεατής είναι ελεύθερος να υπάρχει και να κινείται στον χώρο όπως αυτός θέλει και αισθάνεται και για όσο χρόνο θέλει, καθώς έτσι γίνεται μέρος της ιδιαίτερης δράσης.
Η μουσική γράφεται εκείνη την στιγμή, το ίδιο και η χορογραφία.
Ένα παιχνίδι με τον χρόνο, την σχέση κίνησης και μουσικής, την επικοινωνία, την ύπαρξη. Φως, ήχος και κίνηση πρωταγωνιστούν σε ένα αυτόνομο, πρωτότυπο, δημιουργικό σύμπαν!

Η πρώτη επαφή με την κίνηση είναι το ερέθισμα του ήχου, είτε είναι εξωτερικός, από το θρόισμα ενός δέντρου έως μια σονάτα, είτε είναι εσωτερικός, όπως ο ήχος του παλμού της καρδιάς.
Ακούγοντας το πιάνο μπορώ μόνο να το ακούσω με όλο μου το σώμα. Μπορεί να με παρασύρει στον χείμαρρο της μελωδίας του, να με κινήσει ρυθμικά, ή να με ακινητοποιήσει. Μπορεί να με κάνει να λειτουργήσω και να χορέψω αντίθετα από αυτό που ακούω, επιτρέποντας στον θεατή και να ακούει και να βλέπει.
Η μουσική και ο χορός, φτιάχνουν έναν χώρο, στον οποίο ο θεατής αισθάνεται μέσα από την μουσική την κίνηση και μέσα από την κίνηση την μουσική. Το σώμα, ως ύλη επηρεάζει τον άυλο χώρο που δημιουργεί ο ήχος της μουσικής που γράφεται εκείνη την στιγμή .

Βιογραφικά

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΑΤΟΥ | χορογράφος/χορεύτρια
Ξεκίνησε χορό στη σχολή μπαλέτου Carol Hanis. Αποφοίτησε από το London Contemporary Dance School, με σπουδές Σύγχρονου Χορού και Χορογραφίας. Συνέχισε τις σπουδές της με την Υποτροφία του Ωνασείου Ιδρύματος, για έναν χρόνο, στο SYNY Purchase College στη Νέα Υόρκη. Στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στην σχολή της Martha Graham για τρία χρόνια.
Από το 1992 μέχρι και σήμερα συνεργάζεται με τον Robert Wilson στο κέντρο τεχνών Watermill Center στη Νέα Υόρκη ως χορεύτρια-χορογράφος- δασκάλα κίνησης στον συντονισμό και την διεξαγωγή των θερινών εργαστηρίων.
Το 2010 σχηματίζει την δική της ομάδα για την οποία χορογράφησε πολλά έργα συμμετέχοντας σε σημαντικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ως χορογράφος συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Στάθης Λιβαθυνός, Δημήτρης Μπογδάνος, Γιάννης Καλαβριανός, Λυδία Κονιόρδου, Νίκος Ξυδάκης, κ.α.
Επίσης συνεργάστηκε σε χορογραφικό έργο σε παρουσιάσεις του οίκου Hermes στην Αθήνα.
Από το 2016 διδάσκει χορογραφία/αυτοσχεδιασμό στην ΚΣΟΤκαι σε δραματικές σχολές στην Ελλάδα.
Από το 2001-2017 έχει διδάξει εργαστήρια χορού και αυτοσχεδιασμού στο Watermill Center of Art and Humanities New York.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ | πιάνο, σύνθεση
Σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με την Αλίκη Βατικιώτη και ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Royal College of Music στο Λονδίνο με καθηγήτρια την Irina Zaritskaja.
Το 2004 συνέθεσε τη μουσική της τελετής έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας μετά από ανάθεση της γαλλικής εταιρείας παραγωγής ΕCA2.
Στο θέατρο συνεργάζεται με το Εθνικό Θέατρο, το Κ.Θ.Β.Ε., το Θέατρο Τέχνης, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, την Εθνική Λυρική σκηνή, το Piccolo Teatro κ.α. Έχει γράψει τη μουσική για πάνω από εκατόν πενήντα θεατρικές παραστάσεις που έχουν σκηνοθετήσει μεταξύ άλλων οι Robert Wilson, Γιάννης Χουβαρδάς, Γιάννης Μόσχας, Σωτήρης Τσαφούλιας, Νίκος Μαστοράκης, Σταμάτης Φασουλής κ.α., αλλά και για σημαντικές κινηματογραφικές παραγωγές.
Έχει συμπράξει με συμφωνικές ορχήστρες και άλλα μικρότερα σχήματα στην Ελλάδα, Κύπρο, Σικάγο, Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Βαλτιμόρη, Λονδίνο, Τόκιο, Οζάκα, Ναγκόγια, Γλασκώβη, Εδιμβούργο, Αλεξάνδρεια, Νότια Αφρική και Πεκίνο.
Το 2011 βραβεύτηκε με το βραβείο “Δημήτρης Μητρόπουλος” από το Θεατρικό Μουσείο της Ελλάδας καθώς επίσης έχει βραβευτεί για την σύνθεση πρωτότυπης μουσικής στα βραβεία κοινού από το περιοδικό Αθηνόραμα (2010 – 2022- 2023), ενώ το 2023 βραβεύτηκε και από την Ένωση κριτικών Θεάτρου και παραστατικών τεχνών. Διδάσκει στην Ανώτερη Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης.

CROSSING THE LIGHTbridge_EXIT

Alt text

Η διεθνούς φήμης performer και χορογράφος του Butoh, Υuko Kaseki, έρχεται στην Αθήνα μαζί με τον avant-garde συνθέτη μουσικό και performer Kriton Beyer μετά από πρόσκληση της performer και χορογράφου Βίκυς Φίλιππα και της ομάδας της Quantum Body Athens Butoh Dance Group.

Το Σάββατο 27 Απρίλη, το ΠΛΥΦΑ μεταμορφώνεται σε μία ζωντανή ηχητική, φωτιστική και κινησιολογική εγκατάσταση, αποκλειστικά εμπνευσμένη από τον ίδιο το χώρο και δονείται στους ρυθμούς του Butoh, με DIY σκοτεινά όργανα, live electronics και real time responsive lighting.

Οι τρεις καλλιτέχνες θα εξερευνήσουν τη σχέση ήχου, φωτός και κίνησης βάσει του butoh, καθώς και τα φαινόμενα (δια)συνδέσεων, μετάδοσης και μεγιστοποίησης των αισθήσεων σκοπεύοντας στην συναισθησία — χτίζοντας ζωντανά, μια γέφυρα, συνισταμένη δύναμη όλων αυτών των στοιχείων, όχι μόνο για να την περάσουν οι ίδιοι αλλα για να (προ)καλέσουν το κοινό να διασχίσει αυτή τη γέφυρα μαζί τους.

Στην performance “Crossing the LIGHTbridge”, θα χρησιμοποιηθούν χειροποίητα όργανα κατασκευασμένα από τον Kriton Beyer. Το κύριο όργανό του, το Daxophone, είναι ένα σκοτεινό ηλεκτρικό ξύλινο πειραματικό μουσικό όργανο, που αντλεί έμπνευση από πό τα αρχικά σχέδια κατασκευής του εφευρέτη του Hans Reichel, ελαφρώς προσαρμοσμένο για να ταιριάζει στην αισθητική ιδιοσυγκρασία του Κriton. Παράλληλα με το daxophone, ο Kriton ελέγχει μεγάλο αριθμό λαμπτήρων, σωλήνων φθορισμού και προβολέων σε πραγματικό χρόνο, οι οποίοι συνδέονται με μία ειδικά ανεπτυγμένη ιδιοκατασκευή, σύστημα ελέγχου του φωτός που μοιάζει με πεντάλ.

Ο Kriton Beyer είναι Ελληνογερμανός μουσικός και συνθέτης, ο οποίος -ως ερμηνευτής και αυτοσχεδιαστής- δουλεύει κυρίως με το αρμόνιο και το νταξόφωνο. Σπούδασε μουσικολογία στην Ελλάδα όπου συνεργάστηκε με διάφορα τοπικά μουσικά σχήματα καθώς και μουσικούς όπως τον Σάκη Παπαδημητρίου και τον Φλώρο Φλωρίδη. Το 2004 μετακόμισε στο Βερολίνο, όπου ασχολήθηκε έντονα με την αυτοσχεδιαστική μουσική σκηνή της πόλης.

Από τότε έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς όπως τους Phil Minton, Audrey Chen, Steve Noble, Fred Lonberg-Holm, Axel Dörner, Liz Kosack, Kresten Osgood, Tristan Honsinger, Tomomi Adachi, Richard Scott, Willi Kellers, Matthias Bauer, Antonis Anissegos, Olaf Rupp, Alexei Borisov, Els Vandeweyer, Harri Sjöström, Nicola Hein και Liz Allbee, χορευτές όπως την Yuko Kaseki και εικαστικούς καλλιτέχνες όπως την Akiko Nakayama. Ο Kriton Beyer ίδρυσε την «FRAGMENTATION ORCHESTRA», είναι μέλος του τρίο ηλεκτροακουστικής μουσικής «Uproot» και των συγκροτημάτων «Redox Reaction» και FDBK EXPT.

Στη δουλειά του με το αρμόνιο, ο Kriton Beyer χρησιμοποιεί τόσο τον φυσικό ήχο του οργάνου και τις «παραδοσιακές» τεχνικές παιξίματος καθώς και προετοιμασίες, αντικείμενα και εκτεταμένες τεχνικές παιξίματος, ενώ το παίξιμό του στο νταξόφωνο χαρακτηρίζεται από μια πολύ προσωπική μουσική και ηχητική αισθητική και αντισυμβατική τεχνική παιξίματος, που μερικές φορές υποστηρίζεται και από τη διακριτική χρήση ηλεκτρονικών. Ως αυτοσχεδιαστής μουσικός, έχει εμφανιστεί σε όλη την Ευρώπη. Οι συνθέσεις του χαρακτηρίζονται συνήθως από εννοιολογικότητα.

Ο Kriton Beyer έχει επίσης σχεδιάσει και αναθέσει το μουσικό λογισμικό CinePrompt®, το οποίο αναπτύχθηκε ειδικά για χρήση για ζωντανή μουσική παράσταση και ζωντανή ηχογράφηση σε ταινίες.

Ο Kriton Beyer επιμελείται και διαχειρίζεται επίσης τη σειρά συναυλιών και τη δισκογραφική εταιρεία “THE PROCRUSTEAN BED”, αφιερωμένη στην Πειραματική & Αυτοσχεδιαστική Μουσική.
www.kritonbeyer.com

Η Yuko Kaseki είναι σκηνοθέτιδα, χορογράφος, δασκάλα και χορεύτρια Butoh από την Ιαπωνία με έδρα στο Βερολίνο. Η καλλιτεχνική της έρευνα επικεντρώνεται στην αναζήτηση μέσων που ενώνουν το πνευματικό με το φυσικό και κάθε μέρα εκπαιδεύει την αντίληψή της για να βρίσκει σημεία τομής μεταξύ του ασυνήθιστου και του οικείου.
Website

Σπούδασε χορό Butoh και Performing Art στο HBK Braunschweig με τον Anzu Furukawa και χόρεψε στην παρέα της Dance Butter Tokio και Verwandlungsamt το 1989-2000.

Tο 1995, η Yuko Kaseki και ο Marc Ates ίδρυσαν την εταιρεία χορού cokaseki. Το cokaseki είναι ένα σύνολο για παραστατική έρευνα γύρω από τον χορό, τις εικαστικές τέχνες και την πειραματική μουσική σε ζωντανές εκδηλώσεις και αυτοσχεδιασμούς σε θέατρο, γκαλερί, χώρο συγκεκριμένου χώρου και ταινία… Από τότε διάφορα μέλη έχουν συμμετάσχει στην ομάδα σε διαφορετικούς ρόλους και αλλάζοντας δημιουργικές ευθύνες. Έχουν πραγματοποιηθεί συνεργασίες σε πολυάριθμα διεθνή έργα με ερμηνευτές όπως οι Christine Bonansea, Sherwood Chen, Megumi Eda, Shinichi Iova Koga, 4RUDE, Minako Seki, Lisa Stertz, Valentin Tszin, Teo Vlad, μουσικοί όπως οι Antonis Anissegos, Kriton Beyer, Audrey. Chen, Contagious, Kirikoo Des, Axel Dörner, Echo Ho, Emilio Gordoa, miu, Nguyễn + Transitory, Yasumune Morishige, Olaf Rupp, Tot Onyx, Sasha Pushkin, SEQUOIA, Kazuhisa Uchihashi, Xenon, και εικαστικοί καλλιτέχνες όπως ο Nikhil Chopra,
Morvarid K, Sarane Lecompte, Arata Mori, Justin Palermo, Chiharu Shiota, Peter Zach και άλλοι.

Παραστάσεις σόλο και συνόλου, συνεργασίες και αυτοσχεδιασμοί πραγματοποιούνται σε όλη την Ευρώπη, Γεωργία, Τουρκία, Ρωσία, Ιαπωνία, Ταϊβάν, Κορέα, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Ινδονησία, Ινδία, Μπουρκίνα Φάσο, Καναδάς, Μεξικό, Βραζιλία, Χιλή, Ουρουγουάη, Αργεντινή, Αυστραλία , και των ΗΠΑ.

Αυτά τα έργα είναι συσσωρεύσεις ποιητικών και ζωντανών εικόνων που ενσωματώνουν το πνεύμα του Butoh και η ερμηνεία της στοχεύει να αντικατοπτρίζει την ύπαρξη του ανοίκειου.

Το έντονο ενδιαφέρον της για το σπάσιμο των ορίων της σωματικής έκφρασης, οδηγεί σε συμπεριληπτικά έργα με μικτούς καλλιτέχνες όπως Theatre Thikwa (Βερολίνο), Roland Walter (Βερολίνο), Sung Kuk Kang (Σεούλ), Zan-Chen Liao (Ταϊπέι).

Η Yuko Kaseki παίζει και διοργανώνει τη σειρά αυτοσχεδιασμού «AMMO-NITE GIG» (τόμος 1-48 και συνεχίζει) με διεθνείς ερμηνευτές και μουσικούς από το 2004.

Υποψηφιότητες/Bραβεία:
– Το “Ame to Ame” κέρδισε την “Καλύτερη Ερμηνεία Συνόλου” και προτάθηκε για “Καλύτερη Χορογραφία”, – “Καλύτερη Σύνθεση”, “Καλύτερο Εικαστικό Σχέδιο”, Βραβείο Χορού Isadora Duncan 2004 στο Σαν Φρανσίσκο, ΗΠΑ.
– Η συνεργασία “c(H)ord” με την inkBoat έλαβε το “Out standing Achievement in Performance-Company”, Βραβείο χορού Isadora Duncan 2009 στο Σαν Φρανσίσκο, Η.Π.Α.
– Το “Tooboe” ήταν υποψήφιο για “Εξαιρετική Παραγωγή”, Τα Βραβεία Dora Mavor Moore 2007 στο Τορόντο του Καναδά.
– «To» Συνεργασία με Tableau Stations υποψήφιο για «no-ballet, International Dance Competition 2012», Ludwigshafen, Γερμανία.
– “Let My Fish Loose” υποψήφιο για “no-ballet, International Dance Competition 2007”, Ludwigshafen, Γερμανία
– Το “Kudan” ήταν υποψήφιο για το “Toyota Choreography Award 2004” στο Τόκιο της Ιαπωνίας.

Η Βίκυ Φίλιππα είναι χορεύτρια,χορογράφος και δασκάλα του butoh, από τις λίγες εκπροσώπους του είδους στην Ελλάδα. Από το 2008 μέχρι σήμερα ασχολείται εντατικά διδάσκει συστηματικά, σκηνοθετεί και χορογραφεί, παρουσιάζοντας έργα της στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ διοργανώνει σεμινάρια και παραστάσεις με διεθνείς καλλιτέχνες και δασκάλους του είδους με τους οποίους έχει συνάψει αρκετές σημαντικές συνεργασίες.

Έχει σπουδάσει, μεταξύ πολλών άλλων, με τους δεξιοτέχνες του είδους: Yumiko Yoshioka, Valentin Tszin, Koseki Sumako, Yuko Kaseki, Sainkho Namtchylac, Atshushi Takenouchi, Katsura Kan, Imre Thormann, Espartaco Martinez κ.α.

Το 2015 ίδρυσε την ομάδα παραστατικών τεχνών Quantum Body Ahens Butoh Dance Group, η οποία με τα χρόνια εξελίχθηκε σε μια κοινότητα butoh στην καρδιά της Αθήνας, μετρώντας πάνω από 40 μόνιμα μέλη και είναι μία από τις μαγαλύτερες butoh ομάδες παγκοσμίως. Είναι μια ανεξάρτητη ομάδα που με τις δράσεις της προσπαθεί να μεταδώσει τις ριζοσπαστικές πρακτικές και την αισθητική του butoh και να φέρει το ελληνικό κοινό σε μεγαλύτερη επαφή με το είδος, ενώ χτίζει γέφυρες συνεργασίας με ξένους καλλιτέχνες. Όραμά της είναι να συνεισφέρει στην εναλλακτική σκηνή της Αθήνας δημιουργώντας ένα νέο λεξιλόγιο, κινησιολογία, υποκριτική και ομιλία που ονομάζεται «κβαντικό σώμα». Η ομάδα υποστηρίζεται από τα μέλη της και από τους ανθρώπους που την ακολουθούν στις δράσεις της.

Τέλος, έχει σπουδάσει μαθηματικά, αποφοιτώντας από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στον κλάδο της Βιοπληροφορικής και είναι υποψήφια διδάκτωρ στην Ιατρική Σχολή Αθηνών.

Instagram

SIRENS

Alt text

Η νέα παράσταση χορού της Ερμίρα Γκόρο με τίτλο “Sirens” προσκαλεί τους θεατές σε ένα αισθησιακό και μυστηριακό ταξίδι στον κόσμο της επιθυμίας και της κοινωνικής της έκφρασή.

Η Χαρά Κότσαλη και ο Αντώνης Βαής μεταμορφώνονται επί σκηνής, εκφράζοντας μέσα από την κίνησή τους μια ιστορία ονείρων και ελευθερίας.

Τα δύο σώματα οικειοποιούνται και αποστρέφονται στερεοτυπικούς ρόλους των φύλων,δημιουργώντας μία ιδιότυπη γλώσσα αυτό-έκφρασης. Την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της παράστασης υπογράφει ο Jeph Vanger.

A MAN & HIS DOUBLE

Alt text

για έναν χορευτή κι έναν μουσικό

Από την 1η Απριλίου και για 4 μοναδικές παραστάσεις επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ, η παράσταση «A Man and His Double», μια πρωτότυπη σύνθεση για έναν χορευτή (Αλέξανδρο Βαρδαξόγλου) κι έναν μουσικό (Γιάννη Αγγελάκη)

Είναι μια άσκηση στην παράλογη, επίμονη προσπάθεια του ανθρώπου να αντισταθεί στην αναπόφευκτη πτώση και στην βιαιότητα των δυνάμεων εξουσίας και καταστολής πάνω του.

Ένα σώμα πέφτει αδιάκοπα. Μέσα από την επανάληψη, την εμμονή και τη βία, η σκηνική δράση οδηγείται στο ακρότατο όριο της έκφρασης της, ώστε να απελευθερωθεί ο λυρισμός κι η ομορφιά του σώματος που παλεύει με δυνάμεις μεγαλύτερες του.

Ένα μικρόφωνο είναι το μοναδικό αντικείμενο που διακρίνεται μπροστά από μια άδεια κυκλική αρένα. Είναι το σημείο εκκίνησης, της ύστατης προσπάθειας του σώματος να σταθεί, αλλά και μια υπόσχεση πως εκεί βρίσκεται η διέξοδος, η λύτρωση.

Ο χορευτής και ο μουσικός μοιράζονται τους ρόλους του θύτη και του θύματος, της εξουσίας και του εξουσιαζόμενου, αυτού που συμμορφώνει κι αυτού που συμμορφώνεται.

Δεν υπάρχει καμιά διέξοδος για κανέναν από τους δύο. Το σώμα θα σηκωθεί και θα πέσει ξανά. Οι ήχοι θα σταματούν και θα αρχίζουν ξανά. Ένα ξανά που διαρκώς μας υπενθυμίζει την υπαρξιακή θέση του παραλόγου, όπως την περιέγραψε ο Camus στο Μύθο του Σίσυφου.

SHIFTING TIME

Alt text

Η ομάδα χορού Griffón παρουσιάζει την τελευταία της παραγωγή “Shifting Time”, σε χορογραφία του Γιάννη Νικολαΐδη, φέρνοντας ξανά επί σκηνής δύο καταξιωμένες χορεύτριες την Σταυρούλα Σιάμου και την Αγγελική Στελλάτου. Ένα δυνατό έργο σπάνιας ομορφιάς και ευαισθησίας για τον άνθρωπο, τον χρόνο και την φθορά, το «Shifting Time» μιλάει με ειλικρίνεια και αμεσότητα για τη σωματική αντοχή και τη δύναμη της επιμονής. Το έργο θα παρουσιαστεί στο θέατρο ΠΛΥΦΑ στον Βοτανικό για εννέα μοναδικές παραστάσεις στις 2, 3, 4, 9, 10, 11, 16, 17, 18 Φεβρουαρίου 2024, στις 21.30.

Οι δύο έμπειρες χορεύτριες Σταυρούλα Σιάμου και Αγγελική Στελλάτου μοιράζονται επί σκηνής μια συναρπαστική κοινή αφήγηση που θα μπορούσε να είναι μυθιστορηματική όσο και απολύτως αληθινή για τη στενή σχέση τους με την τέχνη του χορού. «Μερικές φορές βλέπω στον ύπνο μου πώς το σώμα μου είναι σαν δαντέλα, φτιαγμένο επιδέξια με βελονάκι, καλοδουλεμένο σεμέν, τόσο λεπτό….Και μπαίνει το φως και το διαπερνά…Και μετά μπαίνει ο χρόνια στο σώμα και το χαλάει…».

Για το “Shifting Time” ο χορευτής και χορογράφος Γιάννης Νικολαΐδης σημειώνει: «Είναι αλήθεια, τα σώματα μας είναι φθαρτά και αυτή η διαπίστωση, που είναι κοινή για οτιδήποτε ζωντανό, έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με τη φύση του χορού στη Δύση, που είναι συνώνυμος της νεότητας και της σωματικής ρώμης. Οι χορευτές ζούνε βαθιά μέσα στα σώματα τους, τα κατανοούνε λειτουργικά σε τέτοιο βαθμό, που πέφτουν εύκολα στη παγίδα να μη τα βλέπουν στην πάροδο του χρόνου, ως ολότητες υπάκουες στη πραγματικότητα του. Πρόκειται για μια πλάνη λοιπόν, που όταν την αντιληφθούν, οι επιλογές διαχείρισης του αναπόφευκτου γεγονότος αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον».

BOULEVARD HUMAINE

Alt text

Το Boulevard Humaine έχει ως σημείο εκκίνησης το έργο Okho του Γιάννη Ξενάκη, μια ανάθεση για τον εορτασμό των 200 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση που γράφτηκε για μια χαρακτηριστική αφρικανική ενορχήστρωση. Χορογραφημένο για 3 γυναίκες ερμηνεύτριες, είναι μια δημιουργική εξερεύνηση της διαπολιτισμικότητας και ανταπόκριση μέσω του χορού στις θεματικές και τους ρυθμούς του Ξενάκη, ενώ παράλληλα καταπιάνεται με έννοιες του ανήκειν και με το καίριο ερώτημα του πώς μπορούμε να είμαστε διαφορετικοί μαζί.
Αντηχώντας του πολιτικούς τόνους της μουσικής, ο τίτλος Boulevard Humaine παραπέμπει στους τρόπους με τους οποίους η ανθρωπότητα και διάφορες έννοιες της σύστασής της καθίστανται εντός συγκεκριμένων ορίων. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι αρχικά η λεωφόρος ήταν ένας περίπατος που έπαιρνε τη θέση μιας κατεδαφισμένης οχύρωσης, τώρα φυτεμένης με σειρές δέντρων, ‘…γεμάτα με σημάδια από τα πολλά ονόματα και τις πολλές ιστορίες που κρύβονται μέσα τους….’

Η Ζωή Δημητρίου αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, σπούδασε στην Trisha Brown (Νέα Υόρκη) και ολοκλήρωσε με διάκριση το μεταπτυχιακό της στην Πρακτική του Ευρωπαϊκού Χοροθεάτρου στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance (Λονδίνο). Χορογραφεί από το 2006 και στις διακρίσεις της συγκαταλέγονται βραβεία χορογραφίας όπως τα: Robin Howard Foundation Award 2008, Bonnie Bird Choreography Fund Award 2009, Company of Angels CfC 2010, Sadler’s Wells και The Place. Έχει συμμετάσχει στο Aerowaves και έχει λάβει πολλαπλές αναθέσεις έργου (π.χ. Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, The Place, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου κ.ά.). Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικές σκηνές όπως: Fast Forward Festival 4 / Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ROH2, Arnolfini, BE Festival, Lilian Baylis, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Operaestate Veneto Festival, Teatro alla Scala – Milano, Europe in Motion Festival, Spring Loaded / The Place κ.α. Έχει συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα, όπως τα Choreoroam, Big Intensive (Sadler’s Wells), Europe in Motion, και λαμβάνει υποστήριξη από το Arts Council of England. Είναι ερευνήτρια/λέκτορας στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance και έχει διδάξει διεθνώς σε σημαντικούς θεσμούς όπως: ImPulsTanz Festival, Sasha Waltz Company, National Academy of Dance in Rome, Central School of Speech and Drama, Independent Dance/UK,κ.α.

Η παράσταση Boulevard Humaine πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και του Arts Council of England. Με την υποστήριξη του Dance Umbrella, του Κέντρου Μελέτης Χορού Ι&Ρ Ντάνκαν, του Hellenic Centre και του TrinityLaban.

Website
Facebook
Vimeo
Instagram