Event Category: Θέατρο

Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα

«Το Συνέδριο για το Ιράν»

του Ivan Vyrypaev
Σκηνοθεσία: Χρήστος Θεοδωρίδης

Μετά από το «Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου» του EdouardLouis, που ανέβηκε για δύο σεζόν στο ΠΛΥΦΑ και το Θέατρο Προσκήνιο αποσπώντας το Βραβείο «Κάρολος Κουν»-Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής 2022/23 στην κατηγορία Διεθνούς Θεατρικού Ρεπερτορίου και το 3ο Βραβείο Σκηνοθεσίας στα 9α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun 2023,καθώς και το «Σ’ εσάς που με ακούτε» της Λούλας Αναγνωστάκη, την παραγωγή του ΚΘΒΕ που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα (Αμφί-θέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου, σε συμπαραγωγή με τον Πολιτιστικό Οργανισμό «Λυκόφως»), η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη το έργο του IvanVyrypaev, «Το Συνέδριο για το Ιράν», σε σκηνοθεσία Χρήστου Θεοδωρίδη. 

Γραμμένο το 2018 και τοποθετημένο στη Δανία, τη χώρα με τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο, το έργο του Vyrypaev μας μεταφέρει σε ένα συνεδριακό αμφιθέατρο στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, όπου εννέα μέλη της εγχώριας πνευματικής ελίτ συναντώνται για να συζητήσουν το περίπλοκο Ιρανικό Ζήτημα και τη διένεξη μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πολύ γρήγορα, όμως, το «Συνέδριο για το Ιράν» μετατρέπεται σε ένα «Συνέδριο για το Εμείς» και σε μια σύγκρουση διαφορετικών αντιλήψεων σχετικά με το σύμπαν, την ανθρώπινη ύπαρξη και το αιώνιο ζήτημα για το ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής.

«Και τι να κάνω, λοιπόν;»

«Ό,τι κάνουμε και οι υπόλοιποι – να κλάψεις και ν’ αγαπήσεις.»

Μέσα από έναν «πυρετικό» λόγο που περνά από τη φιλοσοφία στην επιστήμη και από τη συντηρητική στην προοδευτική σκέψη, το έργο του Vyrypaev αναζητά τις βαθύτερες αιτίες που μας έχουν οδηγήσει στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, συνδέοντας το «πολιτικό» με το «προσωπικό» και εμμένοντας στο δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει η έλλειψη επικοινωνίας και η απουσία αγάπης.

«Εντελώς ειλικρινά, δεν μπορούσα καλά καλά να βγάλω μιαν άκρη. Γιατί ζω;»

Τι σημαίνει να ζεις;
Υπάρχει απάντηση στο παντοτινό αυτό ερώτημα; Η Ορχήστρα των Μικρών Πραγμάτων προσκαλεί το κοινό σε μια παράσταση-συνέδριο, μέσα από την οποία οι θεατές θα έρθουν σε επαφή με εννέα ομιλητές που, προσπαθώντας να εξηγήσουν τον κόσμο γύρω τους, βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κόσμο μέσα τους.

Παραστάσεις:

• 28 & 29 Δεκεμβρίου 2024, Σάββατο και Κυριακή στις 20:30
• 4 έως 28 Ιανουαρίου 2025, κάθε Σάββατο, Δευτέρα και Τρίτη στις 20:30, Κυριακή στις 20:00
• 1 & 2 Φεβρουαρίου 2025, Σάββατο στις 20:30 και Κυριακή στις 20:00

Διάρκεια παράστασης: 120’ (με διάλειμμα)

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού. 

Growth
του Luke Norris
Σκηνοθεσία: Jamie Bradley
Μια παραγωγή της FONACT

Μια μαύρη κωμωδία για την ευάλωτη αρρενωπότητα και τον καρκίνο στους όρχεις.

Αυτό;

Ναι.

Ένας όγκος στα μπαλάκια.

Φυσιολογικό μοιάζει.

Ο Τομπς βρίσκει ένα εξόγκωμα. Που όλο και μεγαλώνει.

Μαζί με το εξόγκωμα πρέπει να μεγαλώσει και αυτός, με τρόπο που δεν φανταζόταν ποτέ…

Η παράσταση είναι στα Αγγλικά με Ελληνικούς υπέρτιτλους.

Διάρκεια: 90 λεπτά.

*Ερασιτεχνική παραγωγή με την συμφωνία της Nick Hern Books.

Ένας…Χάρτινος Τίγρης από την Ison Theatrical Projects

Με ένα θεατρικό έργο – γροθιά στο στομάχι, η νεοσύστατη εταιρεία θεατρικών παραγωγών «Ίσον», συστήνεται στο θεατρικό γίγνεσθαι.

Ο Χάρτινος Τίγρης, διά χειρός Παρασκευής Ανεβλαβή, βασισμένο στην πραγματική ιστορία του Καρλ Πάνζραμ, που συντάραξε την Αμερική την δεκαετία του 1920, επιχειρεί να φωτίσει τους κοινωνικούς λόγους που συντηρούν την επικράτηση της βίας αλλά και τα σκοτεινά ένστικτα που υπάρχουν εντός της ανθρώπινης υπόστασης. Το έργο σκιαγραφεί την ψυχοσύνθεση του θύτη, που διακατέχεται από σκληρότητα και ωμή βία, γεννημένη από τα βιώματα της παιδικής του ηλικίας και τον μετατρέπει στην ενήλικη ζωή του σε έναν κατά συρροή δολοφόνο.

Αντέχεις να ακούσεις;

Δύο φυλακισμένοι.

Ένας ανακριτής. 

Ένα μεγάλο μυστικό.

Ο κατά συρροή δολοφόνος Καρλ συλλαμβάνεται και ομολογεί στον ανακριτή Αλεξάντερ με πολύ πάθος και χωρίς καθόλου φόβο τις αποτρόπαιες πράξεις του. «Λυπάμαι μόνο για δύο πράγματα. Λυπάμαι που κακοποίησα μερικά ζώα στη διάρκεια της ζωής μου και που δεν μπορώ να σκοτώσω ολόκληρη την καταραμένη ανθρώπινη φυλή».

Στη φυλακή, γνωρίζεται με τον συγκρατούμενο του, Πίτερ, και μοιράζονται προσωπικά βιώματα και ιστορίες. Όμως, πριν την ύστατη στιγμή, μια αποκάλυψη έρχεται στο φως για να ανατρέψει όλα τα δεδομένα.

«Εάν μή στραφῆτε καί γένησθε ὡς τά παιδία, οὐ μή εἰσέλθητε εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Ουρανῶν».

Διάρκεια 70 λεπτά

MATCH
b.p.m. theater group και Δανάη Λιοδάκη

Μετά τη μεγάλη επιτυχία της παράστασης «Αυτές που δεν προλάβατε» η ομάδα B.p.m. theater group, παρουσιάζει για πρώτη φορά το νέο θεατρικό έργο της Δανάης Λιοδάκη, «Match». Το «Match», μια σκληρή κωμωδία για το τέλος του έρωτα, προσεγγίζει με χιούμορ και ευαισθησία τις ρομαντικές σχέσεις, και θέτει το ερώτημα: πώς ο έρωτας θα ξεπεράσει εμπόδια όπως ο ατομισμός, ο καταναλωτισμός, η αβεβαιότητα των πολλαπλών επιλογών και θα επιβιώσει σε μια κοινωνία που όλα φαίνεται να είναι εναντίον του; 

Το έργο «Match» ακολουθεί την τραγική ιστορία της Ελ, της τελευταίας ρομαντικής, της τελευταίας γυναίκας που πίστευε στον έρωτα. Και το πλήρωσε ακριβά. Η Ελ προσπαθεί να βρει τον έρωτα μέσα από την τεχνολογία, με τη βοήθεια των εφαρμογών γνωριμιών, των γνωστών σε όλους μας dating apps. Όταν αυτή η αναζήτηση φαίνεται απογοητευτική, δεν το βάζει κάτω, αλλά αποφασίζει μαζί με δύο στενούς της φίλους να φτιάξουν το δικό τους dating app και να παλέψουν για να διασώσουν το ρομαντισμό στη σύγχρονη εποχή. Όμως τα πράγματα δε θα πάνε όπως τα σχεδίαζαν. 

Η Δανάη Λιοδάκη επιμένει να παίρνει θέση σε σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, κρατώντας μια χιουμοριστική και φρέσκια ματιά. Το πρωτότυπο, σύγχρονο θεατρικό έργο «Match» – που αναμένεται να κυκλοφορήσει άμεσα από την Κάπα Εκδοτική – μας καλεί να δούμε την πολιτική διάσταση των ερωτικών σχέσεων σήμερα. Σε μια εποχή που ο έρωτας γίνεται όλο και πιο δύσκολος, η Ελ και οι φίλοι της, μας ζητούν να επανεφεύρουμε την αγάπη σε όλες της τις μορφές και επιμένουν: «Αντιστάσου μαζί μας στην απομάγευση της ζωής! Αντιστάσου μαζί μας στο τέλος του έρωτα!».

Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Από 28 Νοεμβρίου στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας
Από 19 Δεκεμβρίου στο ΠΛΥΦΑ

 ΠΛΙΤΣ ΠΛΑΤΣ ΠΛΟΥΤΣ
ένα κοκτέιλ κερασμένο απ’ τους εργαζόμενους στον τουρισμό

Για τα περισσότερα παιδιά το καλοκαίρι είναι η πιο ξέγνοιαστη εποχή του χρόνου. Για τους ενήλικες η θερινή περίοδος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που απαιτεί οργάνωση, σχεδιασμό και χρήματα. Για ορισμένους επαγγελματίες το καλοκαίρι ταυτίζεται με την εργασία τους. Οι εργαζόμενοι/ες πρέπει, ακόμα και σε εξαντλητικές συνθήκες, να κρύψουν την κούρασή τους για να μην επιβαρύνουν τη διάθεση των παραθεριστών, οι δε ταξιδιώτες επενδύουν τα χρήματά τους σε διακοπές και ελπίζουν ότι μέσα από αυτές θα αποζημιωθούν για τις ματαιώσεις και την κόπωση μιας ολόκληρης χρονιάς.

Στη σκηνή πρωταγωνιστεί ό,τι μένει στη σκιά του καλοκαιριού: οι σκέψεις που δεν μοιράζονται οι ξεναγοί με τους τουρίστες, οι συζητήσεις του προσωπικού στις κουζίνες, τα παρεχόμενα δωμάτια των είκοσι τετραγωνικών, που μαζί με τα τέσσερα γκαρσόνια κοιμίζουν και 23 κατσαρίδες.

Είμαστε όλοι ίσοι κάτω από τον ήλιο ή μαζί με τις αποσκευές μας μεταφέρουμε και τις ήδη υπάρχουσες ανισότητες στα τουριστικά θέρετρα;

Οι Who Am I To ύστερα απ’ την πρώτη παράσταση τους, ‘’Πάμε Στοίχημα; μια παράσταση για την Ελλάδα του τζόγου’’ επιστρέφουν με την καινούργια τους παράσταση ‘’ΠΛΙΤΣ ΠΛΑΤΣ ΠΛΟΥΤΣ, ένα κοκτέιλ κερασμένο απ’ τους εργαζόμενους στον τουρισμό’’ συνεχίζοντας την έρευνα τους και ως προς την φόρμα και ως προς το περιεχόμενο. Ύστερα απ’ το ζήτημα του τζόγου στην Ελλάδα, καταπιάνονται με το επίκαιρο και φλέγον θέμα του τουρισμού προσπαθώντας να επικοινωνήσουν με το σήμερα, μέσα απ’ την σκηνική φόρμα της μετά- επιθεώρησης.

Σε διπλή διανομή η Αλεξάνδρα Ρουβέλα (25/11,26/11,2/12,3/12 η Αλεξάνδρα Ρουβέλα και στις 9/12,10/12, 23/12, 24/12, 30/12 η Κατερίνα Κρίστο).

Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του προγράμματος του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού το καλοκαίρι 2024.

Διάρκεια : 70’

Roberto Zucco, του Bernard-Marie Koltes

Το εμβληματικό έργο του Bernard Marie Koltes ‘Roberto Zucco’ έρχεται σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα και παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου MONKS.

 «Δεν είναι η πρώτη φορά που εμπνέομαι απ’ αυτό που ονομάζουμε γεγονός του αστυνομικού δελτίου, όμως αυτό εδώ δεν είναι τέτοιο γεγονός».
(Bernard-Marie Koltes)

Ορμώμενος από την πραγματική ιστορία του νεαρού Roberto Succo, ο οποίος μέχρι τα εικοσιπέντε του χρόνια είχε προλάβει να σκοτώσει τους γονείς του και να επιδοθεί σε σειρά ομηριών και φόνων, διατηρώντας άγνωστο – ίσως και μυστήριο – το πραγματικό του κίνητρο, ο Bernard-Marie Koltes συνθέτει ένα αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ που έχει συχνά το ένα πόδι βουτηγμένο στη μαύρη κωμωδία. 

Ο Zucco αποδρά από τη φυλακή και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις παθογένειες και τις αντιθέσεις του σύγχρονου δυτικού κόσμου, τη βία που κυριαρχεί σε σπίτια, πλατείες, πάρκα, αστυνομευόμενες συγκεντρώσεις, περιθωριακά γκέτο και γήπεδα. 

Πέντε ηθοποιοί και ένας μουσικός επί σκηνής συνθέτουν ένα δυστοπικό σκηνικό και αποτυπώνουν το  φαύλο κύκλο της επιθετικότητας, της έλλειψης προοπτικής των νέων αλλά και της αμφισβήτησης των παραδοσιακών θεσμών μας: της οικογένειας, της κοινωνίας, της πολιτικής και της αστυνομίας.

Σημείωμα σκηνοθέτη:
Ρομπέρτο Τσούκο. Ένας νέος άνθρωπος που για να αντέξει την αδιαφορία της κοινωνίας γίνεται βίαιος απέναντί της. Το οποίο σημαίνει ότι γίνεται βίαιος απέναντι σ’ αυτό δίχως το οποίο δε νοείται κοινωνία, τον άνθρωπο.

Διάρκεια: 100 λεπτά

Καταλληλότητα: Άνω των 12 

Σπαραγμός

μια αφήγηση για…

Τον αφανισμό

Τον σπαραγμό

Το πένθος

Την πίστη

Για εσένα

Που έφυγες

Και για σένα

Που ήρθες

Για το χαρτί που σκίζεται

Για όλη την οικογένεια

Για το βραδάκι στις 21.00

Για την αυλή στο ΠΛΥΦΑ

Για το σύγχρονο θέατρο

(Για την σύγχρονη τέχνη)

Και για τον σύγχρονο άνθρωπο

Για το Καλοκαιράκι που πέρασε

Για την Αθήνα μας

Για τον πολιτισμό

Και για την Ελλάδα ολόκληρη

‘’Θάνατος στον χειμώνα

Θάνατος στον θάνατο‘’

Με αφορμή τις Βάκχες του Ευριπίδη και τον Σπαραγμό της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, πέντε επι σκηνής πρόσωπα θα επιχειρήσουν να συντηρήσουν έναν κόσμο φτιαγμένο από χαρτί. Η παράσταση θα προσπαθήσει να αφηγηθεί την ιστορία του μυθικού βασιλιά Πενθέα ή αλλιώς εκείνου που εμείς ονομάζουμε – “ο άνθρωπος των θλίψεων’’.

Η πριγκίπισσα της Τροίας και χήρα του μυθικού Έκτορα φτάνει ξεριζωμένη στην Ελλάδα, μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου και τον αφανισμό των αγαπημένων της. Ακολουθεί τον Πύρρο γιο του Αχιλλέα, ως αιχμάλωτη και ερωμένη του. Μετά τη δολοφονία του Πύρρου από τον Ορέστη, η Ανδρομάχη παραδίνεται στον αδελφό του Έκτορα, για να καταφύγει τελικά στην  Ήπειρο, μοναδική «κάτοικος» ενός τεχνητού τρωαδίτικου τοπίου.

Ένας σύγχρονος γυναικείος μονόλογος συνειδητοποίησης, για τη μοίρα του πρόσφυγα και την αγωνία εύρεσης μιας νέας ταυτότητας. «Πως μπορείς να ξεχάσεις;». Η Ανδρομάχη ως επαναστάτρια απέναντι στη λήθη, θα επικοινωνήσει τους σπαραγμούς από τα βάθη του χρόνου μέσω της παγκόσμιας γλώσσας, της τέχνης.

Ζήστε τον Μύθο. Μέσα από μια εμπειρία δημιουργημένη από το DarkPlay Theatre.
:|: «Έχετε γεια, Κρήτες, κι εσύ πατρίδα μου, του Διός χώρα γλυκιά, ηλιοσχέπαστη…” Ευριπίδης (Κρήτες)

Μια καθηλωτική, δίγλωσση διαδρομή σε ελληνικά, αγγλικά και αρχαία ελληνικά.
Εμπνευσμένη από τον Μινώταυρο και τον Λαβύρινθο.
Ο έρωτας, η δύναμη και ο μύθος συγκρούονται σε αυτή την επανερμηνευμένη αρχαία ιστορία.

Η Παράσταση

Σφοδρές συγκρούσεις, απαγορευμένοι έρωτες και η πάλη για εξουσία διαδραματίζονται σε μια σοκαριστική, τολμηρή και εκτενή ανασκόπηση του κλασικού μύθου.
Μια ιστορία βασισμένη σε αποσπάσματα του Ευριπίδη, του Οβίδιου, του Πινδάρου, την αληθινή και μυθική ιστορία της Κρήτης, και την πολιτιστική κληρονομιά του λαβύρινθου και του τέρατος.
Κάθε μορφή τέχνης και αρχέτυπο είναι εδώ: ζωντανό θέατρο, χορός και πολυμέσα που εκτελούνται στα αγγλικά, ελληνικά και αρχαία ελληνικά.
Βαθιές και προκλητικές ιστορίες που νομίζατε ότι γνωρίζατε, επανερμηνευμένες και αφηγημένες μέσα από ιεροτελεστίες, αισθήσεις και μεταμόρφωση.
Εισέλθετε σε έναν αισθησιακό, βίαιο και απρόβλεπτο κόσμο, που δεν θα βρείτε σε καμία άλλη σκηνή ή οθόνη.

Τι Πρέπει να Γνωρίζετε:

Μόνο για άτομα άνω των 18: Αυτή η παράσταση είναι έντονη, περιέχονται σκηνές βίας και σεξ. Στοιχεία της παράστασης είναι το σκοτάδι, η δυνατή μουσική, τα έντονα φώτα και η άμεση αλληλεπίδραση με τους ηθοποιούς. Θα είστε όρθιοι, κινούμενοι, και ίσως χρειαστεί να φορέσετε μάσκα.
Είστε Μέρος της Παράστασης: Από τη στιγμή που θα μπείτε στο χώρο, είστε μέρος της ιστορίας.
Χωρίς Κινητά, Χωρίς Καταγραφή: Αφήστε τις συσκευές σας πίσω. Αυτός είναι ένας κόσμος που δεν μπορείτε να καταγράψετε—μόνο να ζήσετε.

Εγγραφείτε τώρα για πρώιμη πρόσβαση και αποκλειστικό περιεχόμενο.

Ομάδα Θεάτρου ETÚTI
Γένεσις Νο 2
του Ιβάν Βιριπάεφ
Σκηνοθεσία: Καλή Βοϊκλή
2ος ΧΡΟΝΟΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

Μετά τον πρώτο κύκλο sold out παραστάσεων, το Γένεσις Νο 2 του Ιβάν Βιριπάεφ από την
Ομάδα Θεάτρου ETÚTI σε σκηνοθεσία Καλής Βοϊκλή επιστρέφει στο ΠΛΥΦΑ για
περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Το Γένεσις Νο 2 του Ιβάν Βιριπάεφ είναι μια «τραγωδία του νοήματος» που καταφέρνει να
συνδυάζει το χιούμορ και τον ρεαλισμό, με βαθιά ερωτήματα για το νόημα και την ύπαρξη.
Μιλάει για την ελευθερία και την επιβολή, τη μοναξιά και τη σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων.
Μιλάει για τον Θεό και με τον Θεό, που αποτελεί ένα από τα πρόσωπα του έργου.
“Αν πιστεύεις στον Θεό αυτό δεν σημαίνει ότι κι ο Θεός πιστεύει σ’ εσένα”

Πρόκειται, όμως, για έναν εξανθρωπισμένο, επαναστάτη Θεό, ο οποίος δηλώνει προκλητικά
ότι δεν υπάρχει, αναγκάζοντας τον άνθρωπο να ψάξει τι μπορεί να υπάρχει πέρα από εκείνον.
Υπάρχει άραγε κάτι ακόμα;
“Μέσα σε όλα όσα υπάρχουν γύρω μας, υπάρχει και κάτι ακόμα, κάτι άλλο πέρα από αυτά που βλέπουμε”

Μέσα από το κείμενο γεννιούνται κόσμοι και χαρακτήρες, επίκαιροι και αιώνιοι που έχουν την
ευελιξία να μεταμορφώνονται μέσα από τα μάτια των θεατών. Έτσι έρχονται στην επιφάνεια
σκέψεις και συναισθήματα που έχουμε όλοι, αλλά ίσως δεν ξέρουμε πώς να τα μετατρέψουμε
σε λέξεις.
Η πολυφωνικότητα του κειμένου αποτυπώνεται και στη σκηνοθεσία που δοκιμάζει μια
πρωτοποριακή προσέγγιση του έργου. Πέντε ηθοποιοί εναλλάσσονται στους ρόλους του
έργου, αλλάζοντας χαρακτήρες σε κάθε παράσταση, αυθόρμητα, χωρίς να υπάρχει
προσυννενόηση για το ποιον ρόλο θα αναλάβει ο καθένας σε κάθε σκηνή. Έτσι, μέσα από
αυτό το παιχνίδι της αυτοδιάθεσης, κάθε παράσταση θα είναι διαφορετική, απρόβλεπτη και
πραγματικά «ζωντανή».
Η Ομάδα Θεάτρου ETÚTI, σε σκηνοθεσία της Καλής Βοϊκλή και με την πρωτότυπη μουσική
σύνθεση της Βίκης Καπετανοπούλου, δημιουργούν μια εναλλακτική παράσταση, όπου το
κείμενο του Βιριπάεφ αναδεικνύεται ως το «βασικό πρόσωπο του έργου».

*Η παράσταση ενδείκνυται για άτομα άνω των 16 ετών
**Στην παράσταση γίνεται χρήση strobe light

«Μία παράσταση καινοτόμα και εναλλακτική στα σύγχρονα δεδομένα τού θεάτρου. Σε
αυτή την παράσταση οι ηθοποιοί υιοθετούν στιγμιαίους ρόλους […] Πλέον, το νόημα
αποκτά νέα διάσταση, νέα υπαρξιακή οντότητα και ταυτόχρονα αποδομείται η
συναισθηματική κορύφωση ενός ψυχικού δράματος, μέσα από τον συνδυασμό
ειρωνείας, χιούμορ και ρεαλιστικής απεικόνισης, στην αέναη αναζήτηση του θεϊκού
νοήματος και του νοήματος της ανθρώπινης υπόστασης στον κόσμο. […] Οι ηθοποιοί
εναλλάσσονται στους ρόλους, ενώ ακούγεται μουσική πίσω στη σκηνή […]. Οι ηθοποιοί,
σε μία εκδήλωση ελεγχόμενου αυτοσχεδιασμού, δηλαδή εναλλαγή μη
προκαθορισμένων ρόλων σε ένα εκ των προτέρων δεδομένο πλαίσιο απαιτήσεων,
φέρνουν στην επιφάνεια των ενδιαφερόντων ζητήματα αλλοτρίωσης κι ελευθερίας,
μοναχικότητας και εξαναγκασμού, καθώς και την αξία της αλληλεπίδρασης μεταξύ των
προσώπων. […] Οι ηθοποιοί […] συνδιαλέγονται άψογα στη σκηνή, ρυθμισμένοι κι
αυτοματοποιημένοι στις εναλλαγές ρόλων, θέσεων και στάσεων. […] Τα σώματα
επιμελούνται τα όρια της απελευθέρωσης, μετατρέπονται στο επίκεντρο του
ενδιαφέροντος και σχηματοποιούν τις πτυχές μίας πολλαπλής και πολυεπίπεδης
ερμηνείας. […] Το κείμενο αποκτά οντότητα μέσα από τα σώματα των ηθοποιών και τις
μεταβολές που οι ρόλοι επιβάλλουν. Η Μαριτίνα Κουτσοχιώνη, ο Τάσος Κωλέτσης, η
Διαλεκτή Πουρσανίδου, ο Βασίλης Σταματάκης και η Χαριτίνη Χαριτωνίδου είναι
«δεμένοι» μεταξύ τους με τρόπο επαγγελματικά ιδιαίτερο, δεδομένου ότι για να
επιτευχθεί το εν λόγω αποτέλεσμα απαιτείται προεργασία και
ψυχολογική/συναισθηματική εμβάθυνση, γεγονός που αποτυπώνεται με τον πλέον
διάφανο τρόπο στην σκηνή. Διαμόρφωσαν μεταξύ τους μία ομάδα, δίχως διακρίσεις
και ιεραρχήσεις, προβάλλοντας το αίτημα του θανάτου ως πράξη ζωής σε
εναλλασσόμενο μοτίβο δράσης. Μία παράσταση ουσιαστικά νεωτερική από κάθε
άποψη».
(Απόκριτικήτου Αντώνη Χαριστούστο «Tetragwno» για το «Γένεσις Νο 2»).

«Οι πέντε ηθοποιοί αλλάζουν ρόλους ενόσω το έργο κυλάει και, όπως μας
πληροφορούν, θα αλλάζουν χαρακτήρες σε κάθε παράσταση, αυθόρμητα, χωρίς να
υπάρχει προσυνεννόηση σχετικά με ποιον ρόλο θα αναλάβει ο καθένας τους στη σκηνή
[…] Περνάνε από την πρόζα στις ασκήσεις επί σκηνής, στον χορό, την ώρα που το
λογικό και το παράλογο κάνουν πάρτι. […] Παρέμειναν επί 80’ με το ίδιο αινιγματικό
ύφος, σαρκαστικοί και ευαίσθητοι, να αναρωτιούνται για όλα όσα μας βασανίζουν. […]
Δεν ξεχωρίζω κάποιον ή κάποια γιατί τους ένιωσα ως ομάδα. Το θέατρο παραμένει
επαναστατικό, πιο επαναστατικό από πορείες, διαμαρτυρίες, κούφια λόγια σε
τηλεοπτικά παράθυρα. Η συγκεκριμένη δουλειά της ομάδας ETÚTI πιστεύω ότι
σχετίζεται με τον συλλογισμό μου. Δείτε το. Αξίζει τόσο για τη σκηνοθεσία και την
ηθοποιία όσο και για την ευαισθησία του και την καυστικότητά του».
(Από κριτική του Άρη Γαβριελάτου στο «Αθηνέα» για το «Γένεσις Νο 2»).
«Εμείς θα εστιάσουμε στους ηθοποιούς. […] Οι κυρίες κα οι κύριοι του θιάσου, οι
πραγματικοί ήρωες του έργου, οι οποίοι μάλιστα εναλλάσσονται σε σκηνές και ρόλους,
χωρίς να είναι από πριν συνεννοημένοι. […] Η μουσική της κυρίας Βίκης
Καπετανοπούλου ανεβάζει παλμούς και ωθεί τους ηθοποιούς σε ένα μεταίχμιο πρόζας
και χορού, φέρνοντας μπροστά στο κοινό μια εναλλακτική πρόταση, η οποία χρήζει
προσοχής. […] Τους αξίζουν πολλά μπράβο, τους αξίζουν πολλοί έπαινοι, τους αξίζει
να πάμε να δούμε και να χειροκροτήσουμε».
(Απόκριτικήτου Κώστα Κούλη στο «Keysmash» για το «Γένεσις Νο 2»).