Αρχεία: Events

Η θεατρική ομάδα b.p.m. theater group παρουσιάζει για πρώτη φορά το θεατρικό έργο της Δανάης Λιοδάκη «Αυτές που δεν προλάβατε»

«Αυτές που δεν προλάβατε», μια φεμινιστική κωμωδία για την γυναικεία φιλία παρουσιάζεται για πρώτη φορά από την ομάδα b.p.m. (beats per minute) στο ΠΛΥΦΑ. Το έργο προσεγγίζει θέματα όπως η έμφυλη βία, η γυναικεία καταπίεση, η σεξουαλική παρενόχληση, μέσα από το πρίσμα της γυναικείας ενδυνάμωσης και του δεσμού της γυναικείας φιλίας.

Το έργο «Αυτές που δεν προλάβατε» ακολουθεί τέσσερις παιδικές φίλες που ξαναβρίσκονται αναπάντεχα. Χωρίς να ξέρουν τι τις έφερε και πάλι κοντά και γιατί, αποφασίζουν να αναλάβουν δράση “για να μην μας την πέφτουν τα αφεντικά, να μη μας φτύνουν στο δρόμο, να μη φοβόμαστε να γυρίσουμε το βράδυ σπίτι μας και γενικά ξέρετε, για όλα αυτά”. Παρακολουθούμε βήμα- βήμα την πορεία τους προς την δημιουργία μιας μυστικής φεμινιστικής ομάδας, αλλά και το ξανασμίξιμό τους, τις αμφιβολίες και τα εμπόδια που συναντούν, σε μια ιστορία με χιούμορ και ευαισθησία, που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη δράση και την αφήγηση, ανάμεσα στο ρεαλισμό και την φαντασία.

Όταν ο υπουργός υγείας της χώρας τους θα ανακοινώσει την απαγόρευση των αμβλώσεων, οι τέσσερις γυναίκες αποφασίζουν να αναβαθμίσουν την δράση τους με μια μεγάλη επιχείρηση. Ό, τι θα ακολουθήσει θα ενώσει ξανά τις τέσσερις φίλες για πάντα.

Η ομάδα b.p.m. ιδρύθηκε το 2018 από αποφοίτους της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης- Κάρολος Κουν και γρήγορα ξεχώρισε με βραβεύσεις και αξιοσημείωτη επιτυχία στις παραστάσεις της. Μετά την επιτυχημένη δεύτερη χρονιά παραστάσεων του «Hyperspace ή αλλιώς..», η ομάδα επιμένει να παίρνει θέση σε σύγχρονα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα, κρατώντας μια χιουμοριστική και φρέσκια ματιά. Το πρωτότυπο, σύγχρονο θεατρικό έργο «Αυτές που δεν προλάβατε» αναμένεται να κυκλοφορήσει άμεσα από την Κάπα Εκδοτική.

Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου “Ο Υπνοβάτης” / Εκδόσεις Καστανιώτη.

Σε έναν κόσμο που κάθε μέρα τελειώνει, σε ένα κόσμο που κάθε μέρα εξαγγέλλεται μια νέα αυτοεκπληρούμενη προφητεία, σε ένα κόσμο, όπου ο Θεός μοιάζει απών ή “κουρασμένος”, θα έλεγε κανείς πως οι άνθρωποι θα έφταναν στα όρια τους, θα συναντούσαν τον ενεργοποιημένο εαυτό τους. Θα ξεχύνονταν με λύσσα προς οποιαδήποτε λύση θα εξασφάλιζε την σωτηρία τους.

Σε ένα άτυπο προθάλαμο του Παραδείσου, σε ένα σύγχρονο Καθαρτήριο, συντελείται μια νέα Αποκάλυψη με πρωταγωνιστές μια ομάδα καλλιτεχνών που αναζητούν έναν νέο Μεσσία. Και τον βρίσκουν. Το πρόβλημα είναι πως ο κόσμος για άλλη μια φορά δεν θα τελειώσει. Κι εκείνοι θα πρέπει να ζήσουν με τον Μεσσία. Με έναν Μεσσία σε ρόλο αστυνομικού, που παρακολουθεί, τιμωρεί και λυτρώνει. «Καθένας ευχόταν κάτι να συμβεί» λένε οι πρωταγωνιστές. Και οι ευχές τους μεταφράζονται από τον «Θεό» κατά βούληση.

Η παράσταση “Τρίπτυχο. Σπουδή στην αδράνεια” είναι ένα σκηνικό πείραμα. Υλικά του είναι, το βραβευμένο μυθιστόρημα της Μαργαρίτας Καραπάνου “Ο Υπνοβάτης”, διασκευασμένο από την Δήμητρα Δερμιτζάκη, το εικαστικό έργο του Francis Bacon και τα ψηφιακά μέσα.

Μια υβριδική performance υδάτινων θεοτήτων

Μια συμπαραγωγή Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ιταλίας, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Stronger Peripheries που συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα Δημιουργική Ευρώπη της ΕΕ

Η Polygreen Culture & Art Initiative (PCAI) παρουσιάζει την παράσταση «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ / ICΗTHΥOLATRY: Μια υβριδική performance υδάτινων θεοτήτων» σε σύλληψη και σκηνοθεσία της Εύας Γιαννακοπούλου στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ την Παρασκευή 27 και το Σάββατο 28 Ιανουαρίου, σε συμπαραγωγή με την Artemrede (Πορτογαλία – σε συνεργασία με τον Δήμο του Torres Vedras) και το L’Αrboreto (Ιταλία).

Αφορμώμενη από το βιβλίο της θεωρητικού Astrida Neimanis “Bodies of Water” (2017), όπου εισάγεται για πρώτη φορά η έννοια του Υδροφεμινισμού, σύμφωνα με την οποία το νερό, οι θηλυκότητες, οι ενσώματες πρακτικές και η οικολογία συνδέονται μεταξύ τους δημιουργώντας «νέες» μελλοντικές συνέργειες, η «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ / ICΗTHΥOLATRY» είναι μια υβριδική παράσταση με εξομολογητικά στοιχεία για την τρίτη ηλικία, τις πλημμύρες, τα υγρά και την εμμηνόπαυση. Βασίζεται σε έρευνα που διεξήχθη σε κοινότητες που συνδέονται με ποτάμια, λίμνες, χειμάρρους αλλά και ομάδες γυναικών, κατά την πορεία δύο ερευνητικών και δύο δημιουργικών προγραμμάτων φιλοξενίας που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιταλία, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Stronger Peripheries: A Southern Coalition. Η εικαστικός-σκηνοθέτιδα και η δημιουργική κοινότητα ανέπτυξαν από κοινού τη δραματουργία και τα κείμενα μέσα από προσωπικές εξομολογήσεις και συνεντεύξεις των τοπικών κοινοτήτων του Πειραιά, του Torres Vedras της Πορτογαλίας και του Mondaino της Ιταλίας, με τρόπο που το περιεχόμενό τους να αποτελεί πνευματική συνδημιουργία όλων των συμμετεχουσών.

Αν το νερό είναι το στοιχείο από το οποίο προέρχονται όλοι οι οργανισμοί, πώς θα μπορούσαμε ενδεχομένως να επιστρέψουμε σε αυτή την αρχική κατάσταση ύπαρξης, απαλείφοντας τα όρια μεταξύ εξέλιξης, γονιδίων, ιστορίας, πολιτισμού και φύσης; Την απάντηση σε αυτή την ερώτηση επιχειρεί να δώσει η «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ», γεφυρώνοντας το «κενό» μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, μεταξύ ανθρώπινων και μη ανθρώπινων μορφών ύπαρξης, μεδουσών και σκύλων.

Τα εκκεντρικά πλάσματα της «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑΣ» –μια πολεμίστρια, ένα μετα-ανθρώπινο πλάσμα, ένα γυναικείο φαινόμενο και ένα ψάρι– θα κατοικήσουν στη σκηνή του Βιομηχανικού Πάρκου Πλύφα και σε εκείνη του Teatro Cine της Πορτογαλίας για να κάνουν μια βουτιά σε έναν ονειρικό ωκεανό ρευστών δυνατοτήτων. Πρόκειται για μια παράσταση που «βουτάει» σε ένα εμβυθιστικό σύμπαν συναισθηματικών και υποβρύχιων συνασπισμών.

Είστε έτοιμα να κολυμπήσετε;

* Η παράσταση αποτελεί νέα συμπαραγωγή του PCAI (Ελλάδα), της Artemrede (Πορτογαλία – σε συνεργασία με τον Δήμο του Torres Vedras) και του L’Arboreto (Ιταλία) στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Προγράμματος Stronger Peripheries: A Southern Coalition, που συγχρηματοδοτείται από το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντός του 2023, η «ΙΧΘΥΟΛΑΤΡΕΙΑ» θα παρουσιαστεί επίσης στην Πορτογαλία.
** Το υλικό ορισμένων κοστουμιών δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια ενός δημιουργικού εργαστηρίου με το κοινό που παρακολούθησε την ανοιχτή πρόβα κατά την καλλιτεχνική φιλοξενία της καλλιτέχνιδας στο Teatro Dimora L’Arboreto (IT).
*** Η παράσταση περιέχει σκηνές γυμνού και είναι κατάλληλη για άνω των 16 ετών.
**** Η παράσταση διαθέτει αγγλικούς υπέρτιτλους.

«Ένα μανιφέστο λέξεων και ήχων ενάντια στον στιγματισμό που συνοδεύει τις ψυχικές ασθένειες»

To ΜΠΛΕ είναι το πρώτο μέρος μίας θεατρικής χρωματικής πενταλογίας που δημιουργήθηκε από την ομάδα θεάτρου «Bleu en Haut Bleu en Bas» (Μπλε Πάνω Μπλε Κάτω) με έδρα την Ελβετία και πρωτοπαρουσιάστηκε το 2016 στη Γενεύη. Έκτοτε, έχει φιλοξενηθεί σε θεατρικές σκηνές σε Ελλάδα, Κύπρο, Ελβετία, Γαλλία, Λίβανο, και σε μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ (Festival La Bâtie, Festival Plein Tube κ.ά).

Μετά την επιτυχία του τελευταίου της έργου G.O.L.D. που έκανε πρεμιέρα στο Festival de la Bâtie τον Αύγουστο του 2022 και το οποίο θα ανέβει το 2023 στο Παρίσι, η Άννα έρχεται για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα με το Μπλε μόνο για λίγες παραστάσεις.

Στην Ελβετία, μετά το Μπλε, η Άννα ανέβασε το Αιματηρό Φούξια, το Λευκό, το G.O.L.D. (Glory or Little Dreams) και τώρα ετοιμάζει το Black – What a Beaty-Full Catastrophe.

Παράλληλα ετοιμάζει το πρώτο της χορογραφικό έργο και ταινία Kiss and Fly.

Για το έργο, τι είναι το ΜΠΛΕ;

Πρόκειται για ένα σύγχρονο περφόρματιφ έργο όπου η γλώσσα μπλέκεται με τη μουσική. Μία ηθοποιός κι ένας μουσικός συντονίζονται και φέρνουν τον θεατή στην καρδιά της προσωπικής αλήθειας που κρύβεται πίσω από το άγχος.

Ο άνθρωπος αισθανόταν άγχος ανέκαθεν. Ωστόσο, παρατηρούμε τα γενεσιουργά αίτια του άγχους να αλλάζουν ανά τα χρόνια. Είναι διαφορετικό να αγχώνεσαι επειδή μαθαίνεις ότι η Γη δεν είναι επίπεδη αλλά στρογγυλή και να φοβάσαι μην πέσεις στο κενό, από το να ακούς την καρδιά σου να χτυπά όλο και πιο γρήγορα νομίζοντας ότι θα πάθεις καρδιακή ανακοπή.

Αντίθετα με παλαιότερες εποχές, όπου η άγνοια ήταν αυτή που απειλούσε τον άνθρωπο προκαλώντας του φόβο και άγχος, σήμερα είναι η υπερπληροφόρηση. Το ΜΠΛΕ είναι μία περφόρμανς που πραγματεύεται το ενδογενές και εξωγενές άγχος, τα ψυχοσωματικά συμπτώματά του και την ευαλωτότητα του ατόμου. Με ένα κείμενο τόσο ωμό όσο και ποιητικό αλλά και μέσα από την ενέργεια του ροκ εν ρολ, η συγγραφέας του έργου και ηθοποιός επί σκηνής, Άννα Λεμονάκη, εκθέτει εαυτόν με αφοπλιστική ειλικρίνεια, διεκδικώντας να μοιραστεί ερωτήματα πανανθρώπινα αλλά συχνά ανομολόγητα.

Κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης είναι το νερό που θρέφει τα πάντα και για πάντα. Πηγή ζωής και αναζωογόνησης για τη φύση και τον άνθρωπο, σύμβολο εξαγνισμού και κάθαρσης, το νερό σε συνεχή ροή συντηρεί και καθαρίζει το περιβάλλον μέσα και γύρω μας, κινητοποιεί το σώμα και ωφελεί ποικιλοτρόπως την ψυχή.

Απόσπασμα από το κείμενο

«Ποιος φοβάται να κολυμπήσει πάνω απ’ τα φύκια της θάλασσας; Ποιος φοβάται τα δάκρυα του; ή να χαμογελάσει παραπάνω απ’όσο πρέπει; Τα γηρατειά; Τα γερασμένα όνειρα; Την ανεργία; Και φυσικά μιλάω για τη συναισθηματική ανεργία. Την ευθύνη; Να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο; να πεις την αλήθεια στο παιδί σου; Να ανοίξεις την παλάμη σου και να αφήσεις το παιδί σου να πετάξει όπου το τραβά η όρεξη του; Na ξεχάσεις το παιδί που ήσουν κάποτε; Να πεις Όχι και να το υποστηρίξεις; Να πεις Ναι στο ρίσκο. Να πεις συγγνώμη όταν έχεις κάνει μαλακία. Συγγνώμη, έκανα μαλακία. ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ; Nα ζήσεις την ευτυχία που σου χτυπά την πόρτα; Να ανοίξεις την πόρτα, να ζήσεις έναν έρωτα παθιασμένο, θυμάστε όταν ήσασταν δεκαπέντε χρονών πώς αναψοκοκκινίζατε σε δευτερόλεπτα στα μάγουλα, στο στήθος και χάμω;
ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΡΜΟΝΙΚΑ ΖΩΝΤΑΝΗ;»

Σημείωμα Άννας Λεμονάκη

40 εκατομμύρια ενήλικες Ευρωπαίοι από 18 εώς 54 ετών υποφέρουν από διαταραχές άγχους. Τι συμβαίνει όταν ξαφνικά γινόμαστε προσεκτικοί με τη ζωή και αντί να τη ζούμε μετατρεπόμαστε σε απλούς θεατές; H πρώτη μας όρεξη είναι να βουτήξουμε στη θάλασσα, αλλά το νερό είναι κρύο. Και δε θέλουμε να πάρουμε το ρίσκο μιας ωκεανικής γρίπης. Προσέχουμε και στερούμαστε τον ωκεανό. Νιώθω την ανάγκη να δηλώσω ότι οι διαταραχές άγχους σε οποιαδήποτε μορφή οφείλουν να είναι δημόσιο θέμα και γι’ αυτό το λόγο αποφάσισα να κάνω αυτό το έργο. Όσο περισσότερο και ανοιχτά μιλήσουμε για τα προσωπεία του άγχους (κρίσεις πανικού, φοβίες, μετατραυματικό στρες…) τόσο πιο εύκολα θα καταλάβουμε ότι αυτή η μαύρη επιφάνεια στο βυθό της θάλασσας δεν είναι παρά φύκια και τίποτα άλλο. Το ΜΠΛΕ είναι ένα μανιφέστο λέξεων και ήχων ενάντια στον στιγματισμό που συνοδεύει τις ψυχικές ασθένειες.

Κάθε δημιουργία είναι για μένα η ευκαιρία να πάρω ένα ρίσκο. Ρισκάρω διαλέγοντας θέματα που με φοβερίζουν. Πρόκειται για θέματα που θεωρώ ιλιγγιώδη. Στη δουλειά μου ως σκηνοθέτιδα, συγγραφέας και ηθοποιός δουλεύω πάντα βάζοντας στο επίκεντρο τις αντιθέσεις. Πέρασμα από τη σιγουριά στην αβεβαιότητα, από την τρυφερότητα στη σκληρότητα, από ένα στενό πέρασμα σε έναν χώρο τεράστιο, από τον ρομαντισμό στη χυδαιότητα, από τη σιωπή στην κραυγή, από την ένταση στη νηνεμία, από το θέατρο στο αντιθέατρο. Είναι ακριβώς σε αυτά τα τοπία που βρίσκω υλικό για εξερεύνηση.

Η χορογράφος Ίρις Καραγιάν επιστρέφει με τη νέα της παραγωγή My Mind Like The Sky, ένα σόλο προσωπικό και υπαρξιακό σχεδόν ψυχαναλυτικό που παρουσιάζεται Δευτέρα-Τρίτη 19, 20 & 26, 27 Δεκεμβρίου 2022, Τρίτη-Τετάρτη 3 & 4 Ιανουαρίου 2023 στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ. Το σόλο ερμηνεύει η Ιωάννα Παρασκευοπούλου και την μουσική υπογράφει ο Νίκος Βελιώτης, σταθεροί της συνεργάτες για πάνω από δέκα χρόνια.

Το έργο βουτά στο αρχείο της συνεργασίας τους, επισκέπτεται παλαιότερα έργα και επαναδιαπραγματεύεται ενσώματες μνήμες. Ξεκινά ως μια απόπειρα χαρτογράφησης των σκέψεων, των αισθήσεων και των εικόνων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται όταν στρέφουμε την προσοχή μας στο παρόν. Είναι αποτέλεσμα της πρακτικής που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια της έρευνας και των προβών, μια πρακτική συλλογής και παράθεσης υλικών και αναφορών, καταγραφής και άρθρωσης ερωτημάτων και έκφρασης της σκέψης και της φαντασίας.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Ακατάλληλο κάτω των 16 ετών
(η παράσταση εμπεριέχει γυμνό)

TO KOYTI στέκεται. Ανοίγει. Μεταμορφώνεται.
ΤΟ ΚΟΥΤΙ αποκαλύπτει το σώμα, το καταπίνει.
Θέτει όρια, ώστε το σώμα να τα υπερβεί.
Μέσα στο ΚΟΥΤΙ, ο χρόνος διαστέλλεται, ο χώρος αυξομειώνεται.
Μέσα στο ΚΟΥΤΙ, προκύπτουν συναντήσεις.
Επαναπροσδιορίζοντας τη σωματική διάδραση υπό ένα καθεστώς αιώρησης.
ΕΙΣΕΛΘΕΤΕ.

Το THE BOX || that dead space between us μας παρασύρει σε ένα υπόγειο ταξίδι μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού, του φωτός και της σκιάς, των βαθύτερων επιθυμιών μας και των χειρότερων φόβων μας. Ανάμεσα στη θύμηση και τη λησμονιά, αυτή η παράσταση αποτελεί μια αναζήτηση αυτοπροσδιορισμού και μια ανάκτηση της αίσθησης ενός σκοπού, του χρόνου, της ανθρώπινης φύσης μέσω της απτής επικοινωνίας.

Το έργο THE BOX || that dead space between us έχει χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και
Αθλητισμού για το 2021-2022.

Το 2021, η Πηνελόπη Μωρούτ ίδρυσε την ομάδα Cross iMPact, έναν οργανισμό ο οποίος προέκυψε από τη βαθιά πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική πρωτοπορία μπορεί να βρεθεί στα σημεία συνάντησης μεταξύ πολλαπλών καλλιτεχνικών εκφράσεων και τεχνικών και ότι η τέχνη είναι ικανή να παράγει ουσιαστικό αντίκτυπο, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.

Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ομάδα σύγχρονου χορού, Synthesis 748 Dance Co., μετά τα residencies σε Παρίσι και Μονπελιέ και την πρώτη, open studio, παρουσίαση, του έργου, “COYOTE, we used to be humans”, στο Διεθνές Χορογραφικό Κέντρο AGORA του Montpellier Danse, επιστρέφουν στην Αθήνα για την πρεμιέρα και τέσσερεις ακόμα παραστάσεις, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ.

Ο μετα-ανθρωποκεντρισμός αναιρεί την ιεραρχία των ειδών και την ιδέα ενός εμπρόθετου και κυρίαρχου πλάσματος. Στο οντολογικό κενό που έτσι διανοίγεται εισρέουν καλπάζοντας άλλα είδη…(Rosi Braidotti)

Εκκινώντας από τις φιλοσοφικές, μετανθρωπιστικές, θεωρήσεις της Donna Haraway και της Rosi Braidotti, ο χορογράφος δημιουργεί ένα (μετα)μυθολογικό, παραστατικό, περιβάλλον, εντός του οποίου το άτομο δεν λογίζεται πια ως ανθρωπόμορφη οντότητα, αλλά ως σχέση και ως συνάρθρωση ανάμεσα στην ανθρωπινότητα και τη ζωικότητα, ανάμεσα στον πολιτισμό και τη φύση. Το έργο οπτικοποιεί ένα αγεωγράφητο οικοτοπίο, μεταξύ αρχέτυπου, μνήμης και ουτοπικής παρόρμησης και μας καλεί να φανταστούμε τον κόσμο ως το προσωρινό αποτέλεσμα της σταδιακής ενοποίησης των ετερογενών στοιχείων του, ως “πολύκοσμο-pluriverse”. Επι σκηνής, μια επερχόμενη κοινότητα μοιάζει να ανατέλλει, μια κοινότητα που δεν υπάρχει σύμφωνα με κάποια σαφή χρονικότητα αλλά αναδύεται ως χορογραφικό φαντασιακό πάνω στο οποίο τα σώματα, ως έκθετες μοναδικότητες, “συνδέονται” μαζί από ένα αόρατο νήμα, ξεκινώντας έναν τελευταίο χορό, λίγο πριν ο άνθρωπος μετατραπεί σε πολυπλανητικό ον.

Η παράσταση επιχορηγείται απο το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για το 2021-2023, είναι συμπαραγωγή του AGORA-Διεθνές Χορογραφικό Κέντρο του Montpellier Danse και δημιουργήθηκε με την υποστήριξη του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι και του Centre Culturel Hellénique.