Event Category: Θέατρο

Η Γιώτα Φέστα συναντά τον Γιώργο Καραμίχο στο “OUTRO” του Κωνσταντίνου
Βασιλακόπουλου | Από 5/10 στο ΠΛΥΦΑ

Ο Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος επιστρέφει στην Ελλάδα με την πρώτη ολοκληρωμένη
δουλειά του, το “OUTRO”. Απόφοιτος της πρωτοποριακής Ακαδημίας Θεάτρου και Χορού
του Άμστερνταμ, με μαθητεία πλάι στον Ivo van Hove και σπουδαίες συνεργασίες στο
ενεργητικό του δημιουργεί ένα έργο για τις οικογενειακές σχέσεις, τη διαφορετικότητα, τις
σκληρές και οικείες αλήθειες που γονατίζουν υπό το βάρος της κοινωνικής «αποδοχής»
και ομοιογένειας.
Το ”OUTRO” είναι βασισμένο στο θεατρικό έργο του Jean – Luc Lagarce, “Juste la fin du
Monde”, το οποίο μετέπειτα έγινε ταινία (στα ελληνικά: «Ακριβώς το Τέλος του Κόσμου»)
από τον Xavier Dolan και απέσπασε πολλά βραβεία.

OUTRO

Σκηνοθεσία-Διασκευή: Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος
Στον ρόλο της μάνας, η Γιώτα Φέστα
Λουκάς, ο Γιώργος Καραμίχος
Πρεμιέρα: 5 Οκτωβρίου
Στο ΠΛΥΦΑ

ΠΛΟΚΗ

Ρισκάρω χωρίς ελπίδα.
Παρόλα αυτά αποφάσισα να επιστρέψω να τους δω, να επιστρέψω στα παλιά, να βαδίσω
στα χνάρια μου και να κάνω το ταξίδι μου.

Ο Λουκάς, ένας συγγραφέας, επιστρέφει έπειτα από πολλά χρόνια στο πατρικό του, σ’ ένα
χωριό της ελληνικής επαρχίας. Θέλει να κερδίσει τον χαμένο χρόνο, τις χαμένες ευκαιρίες,
να βρει το θάρρος ν’ αντιμετωπίσει τον εαυτό του απέναντι στην οικογένειά του. Να
υπερασπιστεί τις επιλογές, τα «θέλω», την ταυτότητά του.
Θα δημιουργηθεί πρόσφορο έδαφος ώστε να βρει τη λύτρωση που αποζητά;
Το “OUTRO” του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου κάνει μια γενναία βουτιά στο
δυσλειτουργικό οικογενειακό περιβάλλον. Εκεί όπου απομυθοποιούνται οι παραδοσιακές
συγκεντρώσεις γύρω από το ίδιο τραπέζι και αποκαλύπτονται οι αλήθειες με τις οποίες
παλεύουν όλα τα μέλη.
Μας καλεί να αναλογιστούμε: Πόσο σκληροί μπορούμε να γίνουμε με τους άλλους, όταν
δεν έχουμε κάνει δουλειά με τον εαυτό μας; Και, τελικά, τι αξίζει σ’ αυτή τη ζωή; Ποιες οι
προτεραιότητες; Tι θα έπρεπε να θυσιάσουμε και σε ποιον βωμό; Θα μπορούσαν όλα να γίνονταν «αλλιώς»; Και πόσο απέχουμε-ατομικά, αλλά και σαν κοινωνία-από αυτό το
«αλλιώς»;

Σκηνοθετικό σημείωμα
Τι ρόλο παίζει η επιστροφή του καλλιτέχνη στο περιβάλλον που τον έδιωξε; Γυρίζει με την
ελπίδα ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει; Του έχει λείψει η ζεστασιά της οικογένειάς του ή
απλά επιβεβαιώνει ότι καλώς έφυγε;
Όσοι έχουν μεγαλώσει σε μια κλειστή ελληνική επαρχιακή πόλη, ξέρουν καλά τι σημαίνει να
ονειρεύεσαι να το σκάσεις από το περιβάλλον στο οποίο ζεις. Ένα περιβάλλον δίχως κανένα
όριο ανοχής στη διαφορετικότητα, που προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε φυσική σου
τάση και να σου φορέσει τα πατροπαράδοτα στεγανά και τους φραγμούς που κυριεύονται
από την ενοχή της απόλαυσης και θέτουν ψηλά τον πήχη της κοινωνικής αποδοχής και
ομοιογένειας.
Στο “OUTRO” ήθελα να δημιουργήσω ένα περιβάλλον μέσα στο οποίο το κοινό να νιώθει
συμμέτοχο. Ο θεατής να προβληματιστεί για το πώς έχουμε δομήσει την κοινωνική μας
πραγματικότητα, όχι απαραίτητα να ενστερνιστεί τις απόψεις που εκφράζονται.

Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
OUTRO*
Βασισμένο στο “Juste la fin du monde”
του Jean – Luc Lagarce

*OUTRO: Το τέλος ενός κομματιού, ενός βιβλίου, μιας συζήτησης, ο επίλογος.

Το RAGE του Simon Stephen είναι ένα ζωντανό κολάζ μιας κοινωνίας πριν από το BREXIT στην άκρη, που παίζεται στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.

“Δε φοβάμαι”

Παραμονή Πρωτοχρονιάς Το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα η γιορτινή διάθεση δρόμους του Μάντσεστερ μετατρέπεται σε βία, ρατσισμό και προτάσεις γάμου. Ανοίγουν οι κοσμικές πύλες

Μπείτε στην τρέλα και παρασυρθείτε από την ηδονή της νεότητας

Διάρκεια: 70 λεπτά

Τα εισιτήρια είναι δωρεάν με κράτηση με σειρά προτεραιότητας.

Αφήστε το email και τον αριθμό επικοινωνίας σας στη φόρμα κατά την κράτηση του εισιτηρίου σας και δώστε το όνομά σας στην πόρτα κατά την άφιξη.

Εάν δεν μπορείτε πλέον να παρευρεθείτε, ενημερώστε μας.

Το «Διεθνές Κέντρο Χορού & Θεάτρου Μήλου» ΑΜΚΕ παρουσιάζει μια παράσταση που διατρέχει μια πορεία μέσα στο χρόνο, ξεκινώντας από τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου και φτάνοντας μέχρι τις γυναικοκτονίες των ημερών μας. Εμβληματικές αλλά και καθημερινές γυναικείες μορφές περνούν από τη σκηνή μέσα από τη μνήμη της Αφηγήτριας (Φιλιώ Λούβαρη) που διαχειρίζεται το δραματουργικό υλικό μέσω του λόγου και του σύγχρονου χορού. Οι ηρωίδες μιλούν με ευθύτητα, συγκίνηση και χιούμορ για τη δική τους ιστορία, μιλώντας, τελικά, για την ιστορία της Ελλάδας και τη Γυναίκα μέσα σε αυτήν. Μια παράσταση που προωθεί το διάλογο για τη θέση της γυναίκας σήμερα και φιλοδοξεί να αποδομήσει τον στερεοτυπικό έμφυλο ρόλο της. 

ΣΚΗΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΙΑ ΦΩΝΗ, ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ 

Μια γυναίκα κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Απλώνει την μπουγάδα, σκουπίζει, μαγειρεύει. Μπορεί να είναι από το Άργος, εκεί που έφτασαν οι κυνηγημένες από τους ξαδέλφους τους Δαναΐδες. Μπορεί κάποτε να της είχαν πει ένα ανέκδοτο που την πρόσβαλε και ποτέ να μην απάντησε. Μπορεί να είχε ακούσει ότι είναι ανεπρόκοπη γιατί δεν μπορεί να καθαρίσει μια πατάτα ή ότι δεν πρέπει να βγαίνει με το σώμα αυτό στην παραλία. Εκείνη όμως ξέρει. Ξέρει μέσα της και συνειδητοποιεί ότι δεν θέλει να είναι αυτό που επιβάλλεται να είναι. Ούτε δούλα, ούτε κυρά. 

ΣΥΝΟΨΗ 

Τι αντιπροσωπεύει ένας θρόνος; Γιατί οι Δαναΐδες έφυγαν από την Αίγυπτο; Τι έγινε στο νησάκι Ρω από το 1927 μέχρι το 1961; Ποια απλώνει τη μπουγάδα; Ποια βγαίνει στο βουνό; Με πόσους τρόπους μαγειρεύονται οι πατάτες; Ποιος βγάζει αυτά τα ανέκδοτα; Μνήμη και λήθη, θραύσματα κειμένων, ιστορίες γυναικών και ιστορικά ντοκουμέντα συνθέτουν το «Μνημείο των Θηλυκοτήτων» του χθες που είναι έτοιμες να σκαρφαλώσουν στους βράχους του εδώ και τώρα. 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
– 2022: 29ο Φεστιβάλ Δήμου Μήλου και project “Pleureuses et Floraisons” / Newtopia 10.5 της ομάδας Omnivion (σύντομη εκδοχή, στα γαλλικά) 

– 2023: Σίφνος «Μικρό Φεστιβάλ στον Μώλο», Μήλος Φεστιβάλ «Από Τη Θάλασσα», Κίμωλος Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Δήμου 

– 2024: Στέγη Χορού Λευκωσίας, Φεστιβάλ «Encounters / Συναντήσεις» της Ομάδας «Ασώματες Δυνάμεις»

Website

ένας άνθρωπος μπορεί να σπάσει

μια πρωτότυπη δραματουργία εμπνευσμένη από τον «kaspar» του peter handke και τον «οράτιο» του heiner müller

μια παράσταση για την εξάλειψη του εαυτού

σε μια ειρηνική πόλη ξεσπά ένα πραξικόπημα. μέσα σε μία νύχτα, τρεις αδερφές αναγκάζονται να αλλάξουν τρόπο σκέψης και ομιλίας για να επιβιώσουν μέσα στο καινούργιο καθεστώς. για να είναι αρεστές παύουν να κρίνουν, ξεχνούν πώς να σκέφτονται, παραιτούνται από την ιδεολογία τους. γίνονται ίδιες, άβουλες και βίαιες.

σκηνοθετικό σημείωμα
μπορώ να διατηρώ την ιδεολογία μου κόντρα στο ένστικτο της επιβίωσης; έχω ιδεολογία; αφηγούμαστε μια ιστορία γλωσσικών βασανιστηρίων, στην οποία τρεις άνθρωποι μεταμορφώνονται για να είναι χρήσιμες, λειαίνονται και αμβλύνονται για να μην ενοχλούν. υφίστανται την επινόηση της τυπογραφίας: η μοναδικότητά τους εξαλείφεται, γίνονται ανταλλάξιμες και αντικαταστάσιμες. υπήρξαν όμως κάποτε στ’ αλήθεια μοναδικές; υπάρχει ένας μηχανισμός που αλέθει και μεταστοιχειώνει, ένας μηχανισμός τον οποίο έχω ακούσια θαυμάσει και υπηρετήσει. και τώρα χρειάζομαι να τον ξορκίσω

instagram

βιογραφικό σκηνοθέτη:
ο κωνσταντινος αβράμης γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στην αθήνα. σπούδασε φιλοσοφία (εκπα) και είναι τελειόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος comparative dramaturgy and performance research (φρανκφούρτη/ελσίνκι). έχει ασχοληθεί με τη θεατρική γραφή (ίδρυμα κακογιάννης, θέατρο πορεία), την υποκριτική (θέατρο άττις), και τη σκηνοθεσία (μικρή ακαδημία). ως δραματουργός έχει δουλέψει σε θέατρα στην ελλάδα και τη φινλανδία και σε ταινίες μικρού μήκους, είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Θεάτρου Πρόταση. το κείμενο της πρώτης του ολοκληρωμένης δουλειάς «αγωνία ιερή. στον αργαλειό της Εύας Palmer Σικελιανού» κυκλοφορεί από την κάπα εκδοτική

24-25 Απριλίου 2024
1, 8, 13-14, 20-21, 27-28 Μαΐου 2024
3-4 Ιουνίου 2024

Επιπλέον παραστάσεις 17—19 Ιουνίου στις 21:00

Θελήσαμε να μιλήσουμε 

για να δημιουργήσουμε τάξη.

Μακάρι και λίγη ομορφιά 

σ’ έναν κόσμο γεμάτο χάος, σκοτάδι και θόρυβο,

όπως αυτός που μας περιβάλει.

Γιατί υπάρχουν πράγματα που συμβαίνουν 

και πράγματα που γίνονται.

Και οι μεγάλες αγάπες πάντα συμβαίνουν 

και ποτέ δεν γίνονται. 

Ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα είναι ένα θεατρικό έργο βγαλμένο από μια μεσαιωνική ιστορία που έχει πάρει χαρακτηριστικά μυθολογίας. Μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες αγάπης πήρε σάρκα και οστά στην σύγχρονη ελληνική δραματουργία από τον Γιάννη Καλαβριανό. Ένας ύμνος στον αιώνιο έρωτα, στην άπιαστη ευτυχία, στο χάος της απόγνωσης. Δύο εραστές αγιοποιούνται, εξυψόνωνται στην προσπάθεια τους να μείνουν πιστοί ο ένας στον άλλον κόντρα στον κόσμο, στην απόσταση και στον ίδιο τους τον εαυτό. Δυο ουράνια σώματα, οδεύουν προς την αναπόφευκτη συνάντηση και συνάμα μοιραία σύγκρουση τους, για να μας παρασύρουν κι εμάς στην ασταμάτητη τροχιά τους. Ένα έργο βαθιά ποιητικό, γραμμένο τόσο αντισυμβατικά όσο και αυτός ο έρωτας. Μια ομάδα νέων ηθοποιών έρχονται στην σκηνή σαν ένας χορός, για να αφηγηθούν αυτή την πρώτη ιστορία αγάπης σαν να είναι και η τελευταία. Για να συνεχίσουν οι μεγάλες αγάπες να τραγουδιούνται μέχρι να σβήσει ο κόσμος.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Άγγελο Τριαντάφυλλου για την παραχώρηση μέρους της μουσικής του από την ομώνυμη παράσταση του 2014 και στην Άννα Φιλίδου για την πολύτιμη βοήθειά της. 

Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των Πτυχιακών Εξετάσεων του τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Από τότε έχουμε δημιουργήσει μια σταθερή ομάδα και η παράσταση αναπτύσσεται και τροποποιείται (δραματουργικά, μουσικά, σκηνογραφικά και υποκριτικά) μέσα από πρόβες αλλά και προσωπική δουλειά των συντελεστών.

Πληροφορίες για το έργο

Ο Λεωνίδας Οικονομίδης γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ́90 σε κάποια παραθαλάσσια κωμόπολη της Πελοποννήσου. Ο Λεωνίδας γεννιέται στην σκηνή από τους ηθοποιούς. Αγαπάει την pop μουσική, τη θάλασσα και θέλει να γίνει αθλητής κολύμβησης. Κάποια στιγμή χρειάζεται λεφτά. Θα τα αναζητήσει σε διαφόρων ειδών πιστωτικά ιδρύματα. Για εγγύηση αν δεν μπορέσει να πληρώσει το χρέος του, θα του ζητηθεί κάτι πολύτιμο. Το μπλε τετράδιο. Το μπλε τετράδιο είναι το βασικότερο αντικείμενο μνήμης του, καθώς εκεί γράφει από μικρός για ό,τι τον συγκινεί και δε θέλει να χαθεί στη λήθη.

Το έργο αντλεί κυρίως τις αναφορές του από την γενιά των Millennials. Είναι η γενιά που σπούδασε και άρχισε να αναζητά δουλειά τα χρόνια της κρίσης. H αγωνία της φυγής από το πατρικό σπίτι, η οικονομική εξάρτηση και οι γονεϊκές/κοινωνικές προβολές σχετικά με το επάγγελμα και την προσωπική ζωή την καθορίζουν σήμερα σημαντικά. Ανάμεσα στην απόλυτη αντίδραση ή στην απόλυτη υποταγή καλείται να βρει την δικιά της φωνή και να γίνει ορατή στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Ποιά είναι η συλλογική μνήμη αυτής της γενιάς; Πώς η οικονομική ανασφάλεια διυλίζει τον ρομαντισμό της νιότης και πώς αντιδράμε σ’ αυτό;

Με χαρά σας ενημερώνουμε πως η πολυμεσική site-specific performance WALKING IN LIGHT, σε σύληψη και σκηνοθεσία της Έλενας Ζερβοπούλου και παραγωγή της Diversity United, υπό την αιγίδα και με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στο κοινό στις 17 Μαρτίου στις 19.00 – 20.00 στο θέατρο Πλύφα.

WALKING IN LIGHT

Πρόκειται για μια διαδραστική παράσταση με το κοινό, μια site specific performance εμπνευσμένη από μαρτυρίες νέων προσφύγων που συνδυάζεται με video-προβολή και ζωντανή μουσική και αποκαλύπτει το εσωτερικό τους ταξίδι αναδεικνύοντας την ανθεκτικότητά τους.

Με αφετηρία την άφιξή τους από τη θάλασσα στην πρώτη πόρτα της Ευρώπης, την Ελλάδα, χαράσσει την συναισθηματική τους πορεία όπως προέκυψε από βιωματικά εργαστήρια βίντεο, σωματικού θεάτρου, χορού και μουσικής.

Με οδηγό την ποιητική αφήγηση του Μουσταφά στο video-dance (γυσρισμένο στην Ν.Ιταλία στο πρώτο μέρος του τριπτύχου), οι performers σωματοποιούν τις εμπειρίες τους και μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε στο εσωτερικό τους ταξίδι, όπου με φάρο την ανθεκτικότητά τους, την ανθρώπινη σύνδεση και την αλληλεγγύη, ανακαλύπτουν το μονοπάτι που θα τους οδηγήσει στο φως. Θα γίνει συνοδοιπόρος η τοπική κοινωνία; Τοποθετώντας το κοινό στο κέντρο μιας εμπειρίας υποδοχής και αποδοχής, το προκαλούμε να πάρει θέση, να ευαισθητοποιηθεί και να βρει διαφορετικές λύσεις.

Το «Walking in Light» εμπιστεύεται το ανθρώπινο δυναμικό ρίχνοντας φως στις αξίες ανεκτικότητας, σεβασμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Υπερβαίνοντας τις δυσκολίες τους συμβολικά μέσα από τα «Μυστήρια Μετάβασης», οι πρόσφυγες μοιράζονται με το κοινό εξωστρέφεια και αισιοδοξία. Η ανάδειξη και η αναγνώριση της ανθεκτικότητας όσων έχουν υποφέρει λειτουργεί καθαρτικά και για την ευρύτερη κοινωνία.

Ελεύθερη συνεισφορά επί τόπου για την στήριξη του έργου θα εκτιμηθεί πολύ!

Diversity United
Μέσω της τέχνης και της κοινωνικής καινοτομίας προωθούμε ίσες ευκαιρίες συμπεριληπτικά και πορευόμαστε ενωμένοι.

Στόχος μας, η ενδυνάμωση και κοινωνική ένταξη κυρίως γυναικών και νέων προσφύγων, μέσω βιωματικών εργαστηρίων θεραπείας μέσω τέχνης με εθνο-ψυχολογική προσέγγιση, για έναν καλύτερο πιο συμπεριληπτικό κόσμο.

Με τα πολιτιστικά έργα που προκύπτουν και συμμετοχικά (interdisciplinary performances, video-dance, VR films, documentaries, cross-media platforms) ευαισθητοποιούμε και κινητοποιούμε την υπόλοιπη κοινωνία γύρω από την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη, εστιάζοντας στα ανθρώπινα δικαιώματα, τον διαπολιτισμικό διάλογο και την αλληλεγγύη. Δημιουργούμε ψηφιακές πλατφόρμες και εφαρμογές προωθώντας συμπεριληπτικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές λύσεις.

www.diversityunited.net
Instagram | Facebook | LinkedIN

Ιδρύτρια : Έλενα Ζερβοπούλου (εθνο-ψυχολόγος, σκηνοθέτρια της παράστασης)

Ελληνο-γαλλίδα με σπουδές στο Παρίσι εθνο-ψυχολογίας και σκηνοθεσίας (μεταπτυχιακά στην Κλινική Διαπολιτισμική Ψυχολογία και στην οπτική ανθρωπολογία), παρείχε συστημική ψυχολογική υποστήριξη σε οικογένειες μεταναστών στο Παρίσι και σε ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες στη Νότια Ιταλία. Υπήρξε σύμβουλος της UNESCO στο Παρίσι για την κοινωνικοοικονομική ένταξη των “παιδιών του δρόμου” στην Μαδαγασκάρη. Ίδρυσε την εταιρία παραγωγής One Vibe Films με έδρα στην Ιταλία, με την οποία έγραψε, σκηνοθέτησε και παρήγαγε κοινωνικά ντοκιμαντέρ για διεθνείς τηλεοπτικούς σταθμούς (BBC, ORF 3, RTE, NRK, SKAI, Catalan TV) και ΜΚΟ. Ξεχωρίζουν τα “Sea Gypsies” (μέρος της τηλεοπτικής καμπάνιας “Why Poverty?” της BBC που προβλήθηκε σε 200 χώρες), “Greece: Days of Change” (υποψήφιο για δύο βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, διανομή σε Ευρωπαικά κανάλια και σε 60 κινηματογραφικές αίθουσες της Ισπανίας), “BeLeaf” (ταινία εικονικής πραγματικότητας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης Matera 2019), “VoiceUP”, “SolidViews” (cross-media platform), “Walking in Light” (site-specific performance). Κυρίως γυρισμένα από την ίδια σε περιθωριοποιημένες κοινότητες ιθαγενών της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Αφρικής ή της Ευρώπης, αποτυπώνει ιστορίες που αποκαθιστούν την αξιοπρέπεια “ξεχασμένων” ανθρώπων, επιδιώκοντας να καταρρίψει τυχόν στερεότυπα και να γεφυρώσει κόσμους μέσω διαπολιτισμικής ενσυναίσθησης και προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ίδρυσε την Diversity United στην Αθήνα το 2021 για την ενδυνάμωση ευάλωτων ομάδων μέσω τέχνης και κοινωνικής καινοτομίας και για την ευαισθητοποίηση γύρω από την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη.

Mια παράσταση σωματικού θεάτρου σε ιδέα & σύλληψη της ομάδας JEUDi
Σκηνοθεσία: Κορίνα Κόκκαλη – Simon Gleave

Η παράσταση ROBA αφορά δύο ανθρώπινες φιγούρες που ταξιδεύουν σ’ ένα πέρασμα του χρόνου. Ένα παράξενο παιχνίδι κρυφτού, μέσα από την πολλαπλότητα διαφορετικών προσώπων και μορφών, κινούνται μπρος και πίσω στον χρόνο, on και off, σ’ έναν χώρο που συντίθεται και αποσυντίθεται με τη βοήθεια ενός τρίτου μυστηριώδους δημιουργού.

Μια διαρροή. Ένα τραγούδι. Μια αρρώστια.

Το ROBA είναι μια παράσταση Σωματικού Θεάτρου που παίζει με την εικόνα, τον ήχο, το φως και το σκοτάδι, εξερευνώντας τον κόσμο της “φροντίδας” και της πιθανότητας του να βρούμε λύτρωση μέσα από την αρρώστια. Αν χάνουμε τα πάντα όταν ασθενούμε, τότε μπορεί η ίδια η αρρώστια να γίνει παράδειγμα προς την ελευθερία;

Η παράσταση βασίζεται σ’ ένα αρχείο χειρονομιών, ήχων, εικόνων και εμπειριών της φροντίδας μας για έναν πολύ κοντινό μας άνθρωπο. Το ROBA “μεταφράζει” αυτά τα θραύσματα σε μια τελετή παιχνιδιού και ελευθερίας.

Το πρότζεκτ είναι το αποτέλεσμα έρευνας τεσσάρων χρόνων και συνεργασίας μιας υπέροχης ομάδας καλλιτεχνών, φίλων, ειδικών στην φροντίδα’’ και “κρυφών” δυνάμεων. Η ευρύτερη έρευνα, με τίτλο “Παρέα”, γύρω από το Πάρκινσον και την Άνοια, περιλαμβάνει μια σειρά εργαστηρίων για τους φροντιστές ασθενών, επαγγελματίες και μη και τα μέλη της οικογένειάς τους. Στην έρευνα συμμετέχουν καλλιτέχνες, θεραπευτές και νευροεπιστήμονες. Συνεργάτες: Clod Ensemble-Suzy Wilson, David Glass Ensemble-David Glass, Stephen Lenzi, Louisa White, Χρυσούλα Τσίπα.

Είμαστε ευγνώμονες για τη στήριξη του Arts Council England, της Σχολής Μπαλέτου Ελισάβετ Γεωργούδη, του Clod Ensemble και όλων των δωρητών και φίλων που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτό το πρότζεκτ.

Ομάδα Loxodox

Tο μεγαλειώδες και ευφρόσυνο ονειρόδραμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με το ζήτημα της πίστης στο αδύνατο, τα μουσικά ηχοτοπία της φύσης, τον ονειρικό κόσμο της καθημερινής ζωής και την ποίηση που γεμίζει έρωτα την ζωή ανθρώπων.

*Η παράσταση τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και επιχορηγείται.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η γραφή του Σαίξπηρ είναι μια ανεξάντλητη πηγή μυστηρίου, όσο δουλεύεις αυτό το έργο, βλέπεις όλο και περισσότερες πόρτες, καλείσαι να επιλέξεις αυτήν την μοναδική φορά ποια θα ανοίξεις.

Δυο κόσμοι, ο ένας στην επιφάνεια, ο αλλός πολύ εσωτερικός, αμετάδοτος, εκεί που βρίσκεται η καθαρή ποίηση.

Ο Σαίξπηρ έχει πλάσει κάτι αθώο και ονειρικό, σαν τα παιδιά που φτιάχνουν εξωτικούς κόσμους κάτω από το τραπέζι στο σαλόνι, φέρνουν καρέκλες για τοίχους, μαξιλάρια, ένα ύφασμα να κρύβονται.

Δεν εξηγεί, δεν εκλογικεύει, εσύ απλώς νιώθεις και δημιουργείς μαζί του και μαζί με τους ηθοποιούς, αυτή είναι η μαγεία του έργου.

Αλκίνοος Δωρής