Event Category: Επιτελεστικές τέχνες

ΣΟΥΠΑ
Nela Fortunato
opening act: ‘Ελσα by Στέλλα Ευαγγελία Κασούμπη 

Το ΣΟΥΠΑ είναι μια περφόρμανς. Μια σόλο παράσταση. Μια ωδή στην ιδιαιτερότητα.

Μέσα από μια αλληλουχία βινιετών, το Ίρις ξετυλίγει τις σκέψεις του. Μέσα από εικόνες, μνήμες και όνειρα, απευθύνεται στο κοινό για το τι σημαίνει να ζεις έξω από το κανονικό.
Το Ίρις ανοίγεται σαν ένα τερατωδώς όμορφο πτηνό. Χοροπηδά, χορεύει, αφηγείται ιστορίες. Είναι το ερωτηματικό μέσα σε μια σούπα αλφαβήτου, ένα femme fatale βουτηγμένο σε στιφάδο, μια σειρά μνημών που ταξιδεύουν από μακριά με διαστημόπλοιο.

Η παράσταση χρησιμοποιεί σωματικό θέατρο και μια κουίρ, ποπ, παραμορφωμένη αισθητική, για να θέσει ερωτήματα που αμφισβητούν, ξεπερνούν και ανατρέπουν τις ιδέες περί θηλυκότητας/αρρενωπότητας, δυαδικότητας και έμφυλων ρόλων.

Το ΣΟΥΠΑ είναι μια κραυγή, ένας ζωμός μέσα στον οποίο όλοι είμαστε βυθισμένοι και μπλεγμένοι. Εκεί όπου το παράλογο και το γελοίο βρίσκουν τον δρόμο τους προς την αλήθεια και την ωμότητα.

Η παράσταση έχει μια μοναδική διαδρομή: κείμενα που συλλέχθηκαν κατά τον εγκλεισμό της πανδημίας, παρουσιάστηκαν διαδικτυακά και στα αγγλικά για το Saloon του AFO NYC, και κατέληξαν σε σόλο παράσταση με τον ηθοποιό Nicolás Depetre στο Μπουένος Άιρες, που στη συνέχεια περιόδευσε στην Παταγονία, Αργεντινή, με την υποστήριξη χρηματοδότησης από τον Δήμο. Αργότερα μεταμορφώθηκε σε site-specific εξερεύνηση στο Lala Spiti στην Αθήνα, με πολυποίκιλο καστ και πρωτότυπη μουσική, κείμενα στα ισπανικά, αγγλικά και ελληνικά. Το ΣΟΥΠΑ εξελίχθηκε στην τωρινή του μορφή, με ερμηνεύτρια την ίδια τη συγγραφέα, η οποία, με τη συμμετοχή του κοινού, θα μπορεί να το συζητήσει και να το ξεδιπλώσει ξανά.

Συνεχίζει να μεταλλάσσεται, συνεχίζει να φωνάζει και να επανανοηματοδοτεί: ΥΠΑΡΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΙ;

Ίρις: «Υπάρχει μια τρύπα στην υφή των πραγμάτων.
Στον κόσμο που βλέπω μέσα από το κινητό μου.
Δεν υπάρχει διέξοδος,
και τόσα πρέπει να γίνουν.
Ζεστό φαγητό,
καταφύγιο,
βαμβάκι,
και τίποτα,
τίποτα που να με ανακουφίζει,
να με σκεπάζει,
να με σώζει.
Θα έπρεπε να σώσω τον εαυτό μου.
Αν ήθελα.
Αν μπορούσα.»

Η παράσταση θα είναι στα ισπανικά με ελληνικούς υπότιτλους και μικρή χρήση αγγλικών.

Διάρκεια: 50 λεπτά + 15 λεπτά Q&A – χωρίς διάλειμμα
Κατάλληλο: 16+

‘Ελσα
Στέλλα Ευαγγελία Κασούμπη

Οι χορογράφοι Γιώτα Πεκλάρη και Βάσια Ζορμπαλή, διερευνούν την αποτύπωση του χρόνου μέσα από την υλικότητα του σώματος – οργανικού και μη – στην κατεύθυνση του πολυαισθητηριακά προσβάσιμου καλλιτεχνικού έργου.

Μέσα σε έναν χώρο που κατακλύζεται από πολυμορφικούς σχηματισμούς μπαλονιών, οι ερμηνεύτριες/ες δημιουργούν κινητικές και ηχητικές αραιώσεις και πυκνώσεις, χαρτογραφώντας τις διαστάσεις του. Η επιτελεστική διάσταση του έργου φέρνει στην επιφάνεια μια πολύ ενδιαφέρουσα αντίστιξη: τα μπαλόνια, σαν χορεύουσες υπάρξεις butoh παγώνουν το χρόνο, κάνοντας ορατό τον αέρα που καταλαμβάνει το σχήμα του χώρου και συμπληρώνει τα κενά ανάμεσα στα σώματα. Διακόπτουν έτσι την απαραίτητη για την κατανόησή του χρόνου ανεξέλεγκτη εναλλαγή των γεγονότων στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ η σύγχρονη ηχοκινητική σύνθεση εξυμνεί την περιοδικότητα και τη συγχρονικότητα. Σε αυτό το ρευστό, επιτελεστικό χώρο φιλοξενίας, ένα διαρκώς μετακινούμενο ανθρώπινο αντηχείο που ενεργεί σε μια συνθήκη προ-εγκαθιδρυμένης αρμονίας, συνηχεί και συντονίζεται υπενθυμίζοντας διαρκώς το απρόβλεπτο και εφήμερο.

Η χορογραφική έρευνα ισορροπεί ανάμεσα στο οπτικό και το ακουστικό, έχοντας παράλληλη απεύθυνση σε βλέποντα, μη βλέποντα, ακούοντα και μη ακούοντα άτομα. Εμβαθύνοντας σε μία διαθεματική παραστατική πρακτική, την μουσική του σώματος/body music, η κινητική περφόρμανς διερευνά την σωματικότητα του ήχου, που καταφέρνει να δονεί τόσο τα αυτιά όσο και τα μάτια/βλέμμα. Η εξωλεκτική γλώσσα του μπ(λ)αλούν μετατρέπει την θέαση σε μία καθολικά βιωματική, συλλογική εμπειρία, μια καλλιτεχνική συνάντηση-προτροπή, που δεν περιορίζεται στα τυπικά εργαλεία προσβασιμότητας αλλά ανακαλύπτει και καλλιεργεί καινοτόμα, εναλλακτικά ερμηνευτικά εργαλεία συμπερίληψης.

Μια performance από την Ηρώ Καρρά, που καταλήγει σε live jam. Η performance είναι εμπνευσμένη από τη νουβέλα «οικεία σημεία και τέρατα» του Μανώλη Τσίπου (εκδόσεις Ενύπνιο, 2023). Η Μαγδαληνή, προσωπικότητα που φέρει πολλούς τίτλους με βασικό εκείνο της πόρνης, κατοικεί μέσα
σε ένα αλλόκοτο σύμπαν πέρα από τον χρόνο. Είναι ένας άνθρωπος μοναχικός που όμως επιθυμεί με πάθος την προσωπική του «Ανάσταση». Παρακολουθούμε τις ολότελα δικές της καθημερινές δράσεις, με κάθε της βήμα να την φέρνει όλο και πιο κοντά στην πολυπόθητη αυτό-συγχώρεση για ό,τι εκείνη ήταν στο παρελθόν, προκειμένου να δώσει χώρο σε κάτι νέο να γεννηθεί. Αποτελεί έτσι για εμάς σύμβολο μιας υπαρξιακής – απόλυτα προσωπικής – χειραφέτησης, την οποία η Μαγδαληνή αντιλαμβάνεται ότι μπορεί να πραγματοποιήσει μόνο μέσω του Άλλου.