Η χορογράφος Ίρις Καραγιάν επιστρέφει με τη νέα της παραγωγή My Mind Like The Sky, ένα σόλο προσωπικό και υπαρξιακό σχεδόν ψυχαναλυτικό που παρουσιάζεται Δευτέρα-Τρίτη 19, 20 & 26, 27 Δεκεμβρίου 2022, Τρίτη-Τετάρτη 3 & 4 Ιανουαρίου 2023 στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ. Το σόλο ερμηνεύει η Ιωάννα Παρασκευοπούλου και την μουσική υπογράφει ο Νίκος Βελιώτης, σταθεροί της συνεργάτες για πάνω από δέκα χρόνια.
Το έργο βουτά στο αρχείο της συνεργασίας τους, επισκέπτεται παλαιότερα έργα και επαναδιαπραγματεύεται ενσώματες μνήμες. Ξεκινά ως μια απόπειρα χαρτογράφησης των σκέψεων, των αισθήσεων και των εικόνων που εμφανίζονται και εξαφανίζονται όταν στρέφουμε την προσοχή μας στο παρόν. Είναι αποτέλεσμα της πρακτικής που αναπτύχθηκε κατά την διάρκεια της έρευνας και των προβών, μια πρακτική συλλογής και παράθεσης υλικών και αναφορών, καταγραφής και άρθρωσης ερωτημάτων και έκφρασης της σκέψης και της φαντασίας.
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Ακατάλληλο κάτω των 16 ετών
(η παράσταση εμπεριέχει γυμνό)
TO KOYTI στέκεται. Ανοίγει. Μεταμορφώνεται.
ΤΟ ΚΟΥΤΙ αποκαλύπτει το σώμα, το καταπίνει.
Θέτει όρια, ώστε το σώμα να τα υπερβεί.
Μέσα στο ΚΟΥΤΙ, ο χρόνος διαστέλλεται, ο χώρος αυξομειώνεται.
Μέσα στο ΚΟΥΤΙ, προκύπτουν συναντήσεις.
Επαναπροσδιορίζοντας τη σωματική διάδραση υπό ένα καθεστώς αιώρησης.
ΕΙΣΕΛΘΕΤΕ.
Το THE BOX || that dead space between us μας παρασύρει σε ένα υπόγειο ταξίδι μεταξύ του πραγματικού και του ψηφιακού, του φωτός και της σκιάς, των βαθύτερων επιθυμιών μας και των χειρότερων φόβων μας. Ανάμεσα στη θύμηση και τη λησμονιά, αυτή η παράσταση αποτελεί μια αναζήτηση αυτοπροσδιορισμού και μια ανάκτηση της αίσθησης ενός σκοπού, του χρόνου, της ανθρώπινης φύσης μέσω της απτής επικοινωνίας.
Το έργο THE BOX || that dead space between us έχει χρηματοδοτηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και
Αθλητισμού για το 2021-2022.
Το 2021, η Πηνελόπη Μωρούτ ίδρυσε την ομάδα Cross iMPact, έναν οργανισμό ο οποίος προέκυψε από τη βαθιά πεποίθηση ότι η καλλιτεχνική πρωτοπορία μπορεί να βρεθεί στα σημεία συνάντησης μεταξύ πολλαπλών καλλιτεχνικών εκφράσεων και τεχνικών και ότι η τέχνη είναι ικανή να παράγει ουσιαστικό αντίκτυπο, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Ο χορογράφος Σπύρος Κουβαράς και η ομάδα σύγχρονου χορού, Synthesis 748 Dance Co., μετά τα residencies σε Παρίσι και Μονπελιέ και την πρώτη, open studio, παρουσίαση, του έργου, “COYOTE, we used to be humans”, στο Διεθνές Χορογραφικό Κέντρο AGORA του Montpellier Danse, επιστρέφουν στην Αθήνα για την πρεμιέρα και τέσσερεις ακόμα παραστάσεις, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ.
Ο μετα-ανθρωποκεντρισμός αναιρεί την ιεραρχία των ειδών και την ιδέα ενός εμπρόθετου και κυρίαρχου πλάσματος. Στο οντολογικό κενό που έτσι διανοίγεται εισρέουν καλπάζοντας άλλα είδη…(Rosi Braidotti)
Εκκινώντας από τις φιλοσοφικές, μετανθρωπιστικές, θεωρήσεις της Donna Haraway και της Rosi Braidotti, ο χορογράφος δημιουργεί ένα (μετα)μυθολογικό, παραστατικό, περιβάλλον, εντός του οποίου το άτομο δεν λογίζεται πια ως ανθρωπόμορφη οντότητα, αλλά ως σχέση και ως συνάρθρωση ανάμεσα στην ανθρωπινότητα και τη ζωικότητα, ανάμεσα στον πολιτισμό και τη φύση. Το έργο οπτικοποιεί ένα αγεωγράφητο οικοτοπίο, μεταξύ αρχέτυπου, μνήμης και ουτοπικής παρόρμησης και μας καλεί να φανταστούμε τον κόσμο ως το προσωρινό αποτέλεσμα της σταδιακής ενοποίησης των ετερογενών στοιχείων του, ως “πολύκοσμο-pluriverse”. Επι σκηνής, μια επερχόμενη κοινότητα μοιάζει να ανατέλλει, μια κοινότητα που δεν υπάρχει σύμφωνα με κάποια σαφή χρονικότητα αλλά αναδύεται ως χορογραφικό φαντασιακό πάνω στο οποίο τα σώματα, ως έκθετες μοναδικότητες, “συνδέονται” μαζί από ένα αόρατο νήμα, ξεκινώντας έναν τελευταίο χορό, λίγο πριν ο άνθρωπος μετατραπεί σε πολυπλανητικό ον.
Η παράσταση επιχορηγείται απο το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για το 2021-2023, είναι συμπαραγωγή του AGORA-Διεθνές Χορογραφικό Κέντρο του Montpellier Danse και δημιουργήθηκε με την υποστήριξη του CND-Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Χορού στο Παρίσι και του Centre Culturel Hellénique.
Ζώα κοντά στον άνθρωπο, αλλά και μακριά. Ζώα με ένστικτα τρομακτικά, όσο και αφελή, ζώα ά-λογα, χωρίς επίγνωση θανάτου.
Μια γάτα και μια μύγα στο ίδιο μέγεθος, τρεις κότες σα κυκνάκια ενός κατώτερου θεού, ένα παπαγαλάκι κι ένα χταπόδι σεργιανούν στη γη, αλλά και αλλόκοτες χίμαιρες που στήνουν ένα φαντασιακό χορό.
Ένας τρόπος να δούμε τον κόσμο και ένας τρόπος μελέτης του, έξω από τα όρια της επιστημονικής αυστηρότητας. Μια διαφορετική ζωογραφία που καθοδηγείται από τις κινήσεις των ζώων, αλλά και από το πώς αυτές έχουν εμπνεύσει πολλούς δημιουργούς. Η Λίμνη των Κύκνων, τα Zoo-mantras της Σιμόν Φόρτι, η Μεταμόρφωση του Κάφκα, το ζωολόγιο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, η φιλοσοφία του Αγκάμπεν για το “ανοιχτό” στο ζώο, είναι ελάχιστα παραδείγματα.
Μια χορογραφία προσέγγισης της ζωής των ζώων. Η κίνηση και τα ίχνη τους σε επαφή με το παρόν και το άπειρο ή το σύμπαν. Από τη μίμηση στη μεταμόρφωση, η αναγνώριση δεν θα είναι εύκολη.
Η Στεφανία Μυλωνά είναι καλλιτέχνης του χορού, χορογράφος και ανεξάρτητη ερευνήτρια του χορού και της περφόρμανς. Έχει διδακτορικό με τίτλο Χορεύοντα Γλυπτά από το πανεπιστήμιο του Surrey (2012) στο οποίο μελέτησε την εικαστική δραματουργία στο χορό καθώς και μεταπτυχιακό δίπλωμα στο Ευρωπαϊκό χοροθέατρο από το Laban (2005) που εκπόνησε ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Έχει λάβει τα βραβεία SDHS και Glynne Wickham από το SCUUD και είναι μέλος του British Higher Education Academy. ‘Εχει χορογραφήσει και έχει διδάξει χορό, στην Αθήνα και στο Λονδίνο. Είναι μέλος του διεθνούς δικτύου Performance Philosophy σε συνεργασία με το οποίο έχει οργανώσει δύο φορές το Performance Philosophy School of Athens (2014, Ε.Δ.Ω. και 2017, ΕΜΣΤ). Άρθρα της έχουν εκδοθεί, μεταξύ άλλων, στο Performance Research Journal και στο Theatre Topics.
