Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies.

Μάθετε περισσότερα. Αποδοχή.
Αντιγράφηκε η διεύθυνση email

Event Category: Θέατρο

ALCHEMY OF THE EXTRAORDINARY 2024

Alt text

​​To Alchemy of the Extraordinary είναι ένα εντατικό εκπαιδευτικό σεμινάριο τεσσάρων εβδομάδων πάνω στη Δημιουργικότητα και το Devised Theatre μέσω της δημιουργικής πρακτικής του David Glass.

Το σεμινάριο σχεδιάστηκε από τον David Glass και διδάσκεται από τον ίδιο μαζί με τους Κορίνα Κόκκαλη και Simon Gleave, όπου συνεχίζουν να αναπτύσσουν και μεταδίδουν τη μέθοδό του.  

Αυτή η σειρά εργαστηρίων περιλαμβάνει τη Δημιουργική Πρακτική πέντε σταδίων παράλληλα με τη βιωματική έρευνα για το Παιδί, τον Έφηβο, τον Ενήλικα, καθώς και την εξερεύνηση της αφήγησης και της έκφρασης μέσω του σώματος. 

Το έργο του David Glass έχει επηρεάσει πολλές θεατρικές ομάδες και εκπαιδευτικούς, αλλά και κοινωνικούς αναπτυξιακούς και εταιρικούς οργανισμούς σε όλο τον κόσμο (UN, Save the Children, Gecko, 111 Program κ.α.).

Το Alchemy of the Extraordinary είναι ένα διεθνές εργαστήριο που τρέχει για 4η συνεχή χρόνια με περισσότερους από 30 συμμετέχοντες από περισσότερες από 12 χώρες, συμπεριλαμβανομένων της Ευρώπης, των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο δημιουργών και μια κοινότητα που συνεχίζει να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται πέρα από τις 4 εβδομάδες του σεμιναρίου. 

Την Πέμπτη 25 Ιουλίου και ώρα 18:00 οι συμμετέχοντες θα παρουσιάσουν ένα δείγμα της δουλειάς τους. Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει συζήτηση με τους συμμετέχοντες και τους εισηγητές του σεμιναρίου. 

RAGE

Alt text

Το RAGE του Simon Stephen είναι ένα ζωντανό κολάζ μιας κοινωνίας πριν από το BREXIT στην άκρη, που παίζεται στα αγγλικά με ελληνικούς υπέρτιτλους.

“Δε φοβάμαι”

Παραμονή Πρωτοχρονιάς Το ρολόι χτυπάει μεσάνυχτα η γιορτινή διάθεση δρόμους του Μάντσεστερ μετατρέπεται σε βία, ρατσισμό και προτάσεις γάμου. Ανοίγουν οι κοσμικές πύλες

Μπείτε στην τρέλα και παρασυρθείτε από την ηδονή της νεότητας

Διάρκεια: 70 λεπτά

Τα εισιτήρια είναι δωρεάν με κράτηση με σειρά προτεραιότητας.

Αφήστε το email και τον αριθμό επικοινωνίας σας στη φόρμα κατά την κράτηση του εισιτηρίου σας και δώστε το όνομά σας στην πόρτα κατά την άφιξη.

Εάν δεν μπορείτε πλέον να παρευρεθείτε, ενημερώστε μας.

 

ΕΝΑΣ ΒΡΑΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΘΡΟΝΟ

Alt text

Το «Διεθνές Κέντρο Χορού & Θεάτρου Μήλου» ΑΜΚΕ παρουσιάζει μια παράσταση που διατρέχει μια πορεία μέσα στο χρόνο, ξεκινώντας από τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου και φτάνοντας μέχρι τις γυναικοκτονίες των ημερών μας. Εμβληματικές αλλά και καθημερινές γυναικείες μορφές περνούν από τη σκηνή μέσα από τη μνήμη της Αφηγήτριας (Φιλιώ Λούβαρη) που διαχειρίζεται το δραματουργικό υλικό μέσω του λόγου και του σύγχρονου χορού. Οι ηρωίδες μιλούν με ευθύτητα, συγκίνηση και χιούμορ για τη δική τους ιστορία, μιλώντας, τελικά, για την ιστορία της Ελλάδας και τη Γυναίκα μέσα σε αυτήν. Μια παράσταση που προωθεί το διάλογο για τη θέση της γυναίκας σήμερα και φιλοδοξεί να αποδομήσει τον στερεοτυπικό έμφυλο ρόλο της. 

ΣΚΗΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΓΙΑ ΦΩΝΗ, ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΑ 

Μια γυναίκα κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Απλώνει την μπουγάδα, σκουπίζει, μαγειρεύει. Μπορεί να είναι από το Άργος, εκεί που έφτασαν οι κυνηγημένες από τους ξαδέλφους τους Δαναΐδες. Μπορεί κάποτε να της είχαν πει ένα ανέκδοτο που την πρόσβαλε και ποτέ να μην απάντησε. Μπορεί να είχε ακούσει ότι είναι ανεπρόκοπη γιατί δεν μπορεί να καθαρίσει μια πατάτα ή ότι δεν πρέπει να βγαίνει με το σώμα αυτό στην παραλία. Εκείνη όμως ξέρει. Ξέρει μέσα της και συνειδητοποιεί ότι δεν θέλει να είναι αυτό που επιβάλλεται να είναι. Ούτε δούλα, ούτε κυρά. 

ΣΥΝΟΨΗ 

Τι αντιπροσωπεύει ένας θρόνος; Γιατί οι Δαναΐδες έφυγαν από την Αίγυπτο; Τι έγινε στο νησάκι Ρω από το 1927 μέχρι το 1961; Ποια απλώνει τη μπουγάδα; Ποια βγαίνει στο βουνό; Με πόσους τρόπους μαγειρεύονται οι πατάτες; Ποιος βγάζει αυτά τα ανέκδοτα; Μνήμη και λήθη, θραύσματα κειμένων, ιστορίες γυναικών και ιστορικά ντοκουμέντα συνθέτουν το «Μνημείο των Θηλυκοτήτων» του χθες που είναι έτοιμες να σκαρφαλώσουν στους βράχους του εδώ και τώρα. 

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
– 2022: 29ο Φεστιβάλ Δήμου Μήλου και project “Pleureuses et Floraisons” / Newtopia 10.5 της ομάδας Omnivion (σύντομη εκδοχή, στα γαλλικά) 

– 2023: Σίφνος «Μικρό Φεστιβάλ στον Μώλο», Μήλος Φεστιβάλ «Από Τη Θάλασσα», Κίμωλος Πολιτιστικές Εκδηλώσεις Δήμου 

– 2024: Στέγη Χορού Λευκωσίας, Φεστιβάλ «Encounters / Συναντήσεις» της Ομάδας «Ασώματες Δυνάμεις»

Website

/oRt I.

Alt text

ένας άνθρωπος μπορεί να σπάσει

μια πρωτότυπη δραματουργία εμπνευσμένη από τον «kaspar» του peter handke και τον «οράτιο» του heiner müller

μια παράσταση για την εξάλειψη του εαυτού

σε μια ειρηνική πόλη ξεσπά ένα πραξικόπημα. μέσα σε μία νύχτα, τρεις αδερφές αναγκάζονται να αλλάξουν τρόπο σκέψης και ομιλίας για να επιβιώσουν μέσα στο καινούργιο καθεστώς. για να είναι αρεστές παύουν να κρίνουν, ξεχνούν πώς να σκέφτονται, παραιτούνται από την ιδεολογία τους. γίνονται ίδιες, άβουλες και βίαιες.

σκηνοθετικό σημείωμα
μπορώ να διατηρώ την ιδεολογία μου κόντρα στο ένστικτο της επιβίωσης; έχω ιδεολογία; αφηγούμαστε μια ιστορία γλωσσικών βασανιστηρίων, στην οποία τρεις άνθρωποι μεταμορφώνονται για να είναι χρήσιμες, λειαίνονται και αμβλύνονται για να μην ενοχλούν. υφίστανται την επινόηση της τυπογραφίας: η μοναδικότητά τους εξαλείφεται, γίνονται ανταλλάξιμες και αντικαταστάσιμες. υπήρξαν όμως κάποτε στ’ αλήθεια μοναδικές; υπάρχει ένας μηχανισμός που αλέθει και μεταστοιχειώνει, ένας μηχανισμός τον οποίο έχω ακούσια θαυμάσει και υπηρετήσει. και τώρα χρειάζομαι να τον ξορκίσω

instagram

βιογραφικό σκηνοθέτη:
ο κωνσταντινος αβράμης γεννήθηκε το 1998 και μεγάλωσε στην αθήνα. σπούδασε φιλοσοφία (εκπα) και είναι τελειόφοιτος του μεταπτυχιακού προγράμματος comparative dramaturgy and performance research (φρανκφούρτη/ελσίνκι). έχει ασχοληθεί με τη θεατρική γραφή (ίδρυμα κακογιάννης, θέατρο πορεία), την υποκριτική (θέατρο άττις), και τη σκηνοθεσία (μικρή ακαδημία). ως δραματουργός έχει δουλέψει σε θέατρα στην ελλάδα και τη φινλανδία και σε ταινίες μικρού μήκους, είναι ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Θεάτρου Πρόταση. το κείμενο της πρώτης του ολοκληρωμένης δουλειάς «αγωνία ιερή. στον αργαλειό της Εύας Palmer Σικελιανού» κυκλοφορεί από την κάπα εκδοτική

ΑΒΕΛΑΡΔΟΣ & ΕΛΟΪΖΑ του Γιάννη Καλαβριανού

Alt text

24-25 Απριλίου 2024
1, 8, 13-14, 20-21, 27-28 Μαΐου 2024
3-4 Ιουνίου 2024

Επιπλέον παραστάσεις 17—19 Ιουνίου στις 21:00

Θελήσαμε να μιλήσουμε 

για να δημιουργήσουμε τάξη.

Μακάρι και λίγη ομορφιά 

σ’ έναν κόσμο γεμάτο χάος, σκοτάδι και θόρυβο,

όπως αυτός που μας περιβάλει.

Γιατί υπάρχουν πράγματα που συμβαίνουν 

και πράγματα που γίνονται.

Και οι μεγάλες αγάπες πάντα συμβαίνουν 

και ποτέ δεν γίνονται. 

 

Ο Αβελάρδος και η Ελοΐζα είναι ένα θεατρικό έργο βγαλμένο από μια μεσαιωνική ιστορία που έχει πάρει χαρακτηριστικά μυθολογίας. Μια από τις πιο συγκινητικές ιστορίες αγάπης πήρε σάρκα και οστά στην σύγχρονη ελληνική δραματουργία από τον Γιάννη Καλαβριανό. Ένας ύμνος στον αιώνιο έρωτα, στην άπιαστη ευτυχία, στο χάος της απόγνωσης. Δύο εραστές αγιοποιούνται, εξυψόνωνται στην προσπάθεια τους να μείνουν πιστοί ο ένας στον άλλον κόντρα στον κόσμο, στην απόσταση και στον ίδιο τους τον εαυτό. Δυο ουράνια σώματα, οδεύουν προς την αναπόφευκτη συνάντηση και συνάμα μοιραία σύγκρουση τους, για να μας παρασύρουν κι εμάς στην ασταμάτητη τροχιά τους. Ένα έργο βαθιά ποιητικό, γραμμένο τόσο αντισυμβατικά όσο και αυτός ο έρωτας. Μια ομάδα νέων ηθοποιών έρχονται στην σκηνή σαν ένας χορός, για να αφηγηθούν αυτή την πρώτη ιστορία αγάπης σαν να είναι και η τελευταία. Για να συνεχίσουν οι μεγάλες αγάπες να τραγουδιούνται μέχρι να σβήσει ο κόσμος.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στον Άγγελο Τριαντάφυλλου για την παραχώρηση μέρους της μουσικής του από την ομώνυμη παράσταση του 2014 και στην Άννα Φιλίδου για την πολύτιμη βοήθειά της. 

 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ

Alt text

Η παράσταση παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των Πτυχιακών Εξετάσεων του τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Από τότε έχουμε δημιουργήσει μια σταθερή ομάδα και η παράσταση αναπτύσσεται και τροποποιείται (δραματουργικά, μουσικά, σκηνογραφικά και υποκριτικά) μέσα από πρόβες αλλά και προσωπική δουλειά των συντελεστών.

Πληροφορίες για το έργο

Ο Λεωνίδας Οικονομίδης γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ́90 σε κάποια παραθαλάσσια κωμόπολη της Πελοποννήσου. Ο Λεωνίδας γεννιέται στην σκηνή από τους ηθοποιούς. Αγαπάει την pop μουσική, τη θάλασσα και θέλει να γίνει αθλητής κολύμβησης. Κάποια στιγμή χρειάζεται λεφτά. Θα τα αναζητήσει σε διαφόρων ειδών πιστωτικά ιδρύματα. Για εγγύηση αν δεν μπορέσει να πληρώσει το χρέος του, θα του ζητηθεί κάτι πολύτιμο. Το μπλε τετράδιο. Το μπλε τετράδιο είναι το βασικότερο αντικείμενο μνήμης του, καθώς εκεί γράφει από μικρός για ό,τι τον συγκινεί και δε θέλει να χαθεί στη λήθη.

Το έργο αντλεί κυρίως τις αναφορές του από την γενιά των Millennials. Είναι η γενιά που σπούδασε και άρχισε να αναζητά δουλειά τα χρόνια της κρίσης. H αγωνία της φυγής από το πατρικό σπίτι, η οικονομική εξάρτηση και οι γονεϊκές/κοινωνικές προβολές σχετικά με το επάγγελμα και την προσωπική ζωή την καθορίζουν σήμερα σημαντικά. Ανάμεσα στην απόλυτη αντίδραση ή στην απόλυτη υποταγή καλείται να βρει την δικιά της φωνή και να γίνει ορατή στην σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Ποιά είναι η συλλογική μνήμη αυτής της γενιάς; Πώς η οικονομική ανασφάλεια διυλίζει τον ρομαντισμό της νιότης και πώς αντιδράμε σ’ αυτό;

WALKING IN LIGHT— DIVERSITY UNITED

Alt text

Με χαρά σας ενημερώνουμε πως η πολυμεσική site-specific performance WALKING IN LIGHT, σε σύληψη και σκηνοθεσία της Έλενας Ζερβοπούλου και παραγωγή της Diversity United, υπό την αιγίδα και με την στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού, θα εμφανιστεί για πρώτη φορά στο κοινό στις 17 Μαρτίου στις 19.00 – 20.00 στο θέατρο Πλύφα.

WALKING IN LIGHT

Πρόκειται για μια διαδραστική παράσταση με το κοινό, μια site specific performance εμπνευσμένη από μαρτυρίες νέων προσφύγων που συνδυάζεται με video-προβολή και ζωντανή μουσική και αποκαλύπτει το εσωτερικό τους ταξίδι αναδεικνύοντας την ανθεκτικότητά τους.

Με αφετηρία την άφιξή τους από τη θάλασσα στην πρώτη πόρτα της Ευρώπης, την Ελλάδα, χαράσσει την συναισθηματική τους πορεία όπως προέκυψε από βιωματικά εργαστήρια βίντεο, σωματικού θεάτρου, χορού και μουσικής.

Με οδηγό την ποιητική αφήγηση του Μουσταφά στο video-dance (γυσρισμένο στην Ν.Ιταλία στο πρώτο μέρος του τριπτύχου), οι performers σωματοποιούν τις εμπειρίες τους και μας επιτρέπουν να διεισδύσουμε στο εσωτερικό τους ταξίδι, όπου με φάρο την ανθεκτικότητά τους, την ανθρώπινη σύνδεση και την αλληλεγγύη, ανακαλύπτουν το μονοπάτι που θα τους οδηγήσει στο φως. Θα γίνει συνοδοιπόρος η τοπική κοινωνία; Τοποθετώντας το κοινό στο κέντρο μιας εμπειρίας υποδοχής και αποδοχής, το προκαλούμε να πάρει θέση, να ευαισθητοποιηθεί και να βρει διαφορετικές λύσεις.

Το «Walking in Light» εμπιστεύεται το ανθρώπινο δυναμικό ρίχνοντας φως στις αξίες ανεκτικότητας, σεβασμού και κοινωνικής δικαιοσύνης. Υπερβαίνοντας τις δυσκολίες τους συμβολικά μέσα από τα «Μυστήρια Μετάβασης», οι πρόσφυγες μοιράζονται με το κοινό εξωστρέφεια και αισιοδοξία. Η ανάδειξη και η αναγνώριση της ανθεκτικότητας όσων έχουν υποφέρει λειτουργεί καθαρτικά και για την ευρύτερη κοινωνία.

Ελεύθερη συνεισφορά επί τόπου για την στήριξη του έργου θα εκτιμηθεί πολύ!

Diversity United
Μέσω της τέχνης και της κοινωνικής καινοτομίας προωθούμε ίσες ευκαιρίες συμπεριληπτικά και πορευόμαστε ενωμένοι.

Στόχος μας, η ενδυνάμωση και κοινωνική ένταξη κυρίως γυναικών και νέων προσφύγων, μέσω βιωματικών εργαστηρίων θεραπείας μέσω τέχνης με εθνο-ψυχολογική προσέγγιση, για έναν καλύτερο πιο συμπεριληπτικό κόσμο.

Με τα πολιτιστικά έργα που προκύπτουν και συμμετοχικά (interdisciplinary performances, video-dance, VR films, documentaries, cross-media platforms) ευαισθητοποιούμε και κινητοποιούμε την υπόλοιπη κοινωνία γύρω από την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη, εστιάζοντας στα ανθρώπινα δικαιώματα, τον διαπολιτισμικό διάλογο και την αλληλεγγύη. Δημιουργούμε ψηφιακές πλατφόρμες και εφαρμογές προωθώντας συμπεριληπτικές κοινωνικές και περιβαλλοντικές λύσεις.

www.diversityunited.net
Instagram | Facebook | LinkedIN

Ιδρύτρια : Έλενα Ζερβοπούλου (εθνο-ψυχολόγος, σκηνοθέτρια της παράστασης)

Ελληνο-γαλλίδα με σπουδές στο Παρίσι εθνο-ψυχολογίας και σκηνοθεσίας (μεταπτυχιακά στην Κλινική Διαπολιτισμική Ψυχολογία και στην οπτική ανθρωπολογία), παρείχε συστημική ψυχολογική υποστήριξη σε οικογένειες μεταναστών στο Παρίσι και σε ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες στη Νότια Ιταλία. Υπήρξε σύμβουλος της UNESCO στο Παρίσι για την κοινωνικοοικονομική ένταξη των “παιδιών του δρόμου” στην Μαδαγασκάρη. Ίδρυσε την εταιρία παραγωγής One Vibe Films με έδρα στην Ιταλία, με την οποία έγραψε, σκηνοθέτησε και παρήγαγε κοινωνικά ντοκιμαντέρ για διεθνείς τηλεοπτικούς σταθμούς (BBC, ORF 3, RTE, NRK, SKAI, Catalan TV) και ΜΚΟ. Ξεχωρίζουν τα “Sea Gypsies” (μέρος της τηλεοπτικής καμπάνιας “Why Poverty?” της BBC που προβλήθηκε σε 200 χώρες), “Greece: Days of Change” (υποψήφιο για δύο βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ, διανομή σε Ευρωπαικά κανάλια και σε 60 κινηματογραφικές αίθουσες της Ισπανίας), “BeLeaf” (ταινία εικονικής πραγματικότητας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης Matera 2019), “VoiceUP”, “SolidViews” (cross-media platform), “Walking in Light” (site-specific performance). Κυρίως γυρισμένα από την ίδια σε περιθωριοποιημένες κοινότητες ιθαγενών της Νοτιοανατολικής Ασίας, της Αφρικής ή της Ευρώπης, αποτυπώνει ιστορίες που αποκαθιστούν την αξιοπρέπεια “ξεχασμένων” ανθρώπων, επιδιώκοντας να καταρρίψει τυχόν στερεότυπα και να γεφυρώσει κόσμους μέσω διαπολιτισμικής ενσυναίσθησης και προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ίδρυσε την Diversity United στην Αθήνα το 2021 για την ενδυνάμωση ευάλωτων ομάδων μέσω τέχνης και κοινωνικής καινοτομίας και για την ευαισθητοποίηση γύρω από την κοινωνική και κλιματική δικαιοσύνη.

ROBA

Alt text

Mια παράσταση σωματικού θεάτρου σε ιδέα & σύλληψη της ομάδας JEUDi
Σκηνοθεσία: Κορίνα Κόκκαλη – Simon Gleave

Η παράσταση ROBA αφορά δύο ανθρώπινες φιγούρες που ταξιδεύουν σ’ ένα πέρασμα του χρόνου. Ένα παράξενο παιχνίδι κρυφτού, μέσα από την πολλαπλότητα διαφορετικών προσώπων και μορφών, κινούνται μπρος και πίσω στον χρόνο, on και off, σ’ έναν χώρο που συντίθεται και αποσυντίθεται με τη βοήθεια ενός τρίτου μυστηριώδους δημιουργού.

Μια διαρροή. Ένα τραγούδι. Μια αρρώστια.

Το ROBA είναι μια παράσταση Σωματικού Θεάτρου που παίζει με την εικόνα, τον ήχο, το φως και το σκοτάδι, εξερευνώντας τον κόσμο της “φροντίδας” και της πιθανότητας του να βρούμε λύτρωση μέσα από την αρρώστια. Αν χάνουμε τα πάντα όταν ασθενούμε, τότε μπορεί η ίδια η αρρώστια να γίνει παράδειγμα προς την ελευθερία;

Η παράσταση βασίζεται σ’ ένα αρχείο χειρονομιών, ήχων, εικόνων και εμπειριών της φροντίδας μας για έναν πολύ κοντινό μας άνθρωπο. Το ROBA “μεταφράζει” αυτά τα θραύσματα σε μια τελετή παιχνιδιού και ελευθερίας.

Το πρότζεκτ είναι το αποτέλεσμα έρευνας τεσσάρων χρόνων και συνεργασίας μιας υπέροχης ομάδας καλλιτεχνών, φίλων, ειδικών στην φροντίδα’’ και “κρυφών” δυνάμεων. Η ευρύτερη έρευνα, με τίτλο “Παρέα”, γύρω από το Πάρκινσον και την Άνοια, περιλαμβάνει μια σειρά εργαστηρίων για τους φροντιστές ασθενών, επαγγελματίες και μη και τα μέλη της οικογένειάς τους. Στην έρευνα συμμετέχουν καλλιτέχνες, θεραπευτές και νευροεπιστήμονες. Συνεργάτες: Clod Ensemble-Suzy Wilson, David Glass Ensemble-David Glass, Stephen Lenzi, Louisa White, Χρυσούλα Τσίπα.

Είμαστε ευγνώμονες για τη στήριξη του Arts Council England, της Σχολής Μπαλέτου Ελισάβετ Γεωργούδη, του Clod Ensemble και όλων των δωρητών και φίλων που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτό το πρότζεκτ.

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Alt text

Ομάδα Loxodox

Tο μεγαλειώδες και ευφρόσυνο ονειρόδραμα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με το ζήτημα της πίστης στο αδύνατο, τα μουσικά ηχοτοπία της φύσης, τον ονειρικό κόσμο της καθημερινής ζωής και την ποίηση που γεμίζει έρωτα την ζωή ανθρώπων.

*Η παράσταση τελεί υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και επιχορηγείται.

Σκηνοθετικό σημείωμα

Η γραφή του Σαίξπηρ είναι μια ανεξάντλητη πηγή μυστηρίου, όσο δουλεύεις αυτό το έργο, βλέπεις όλο και περισσότερες πόρτες, καλείσαι να επιλέξεις αυτήν την μοναδική φορά ποια θα ανοίξεις.

Δυο κόσμοι, ο ένας στην επιφάνεια, ο αλλός πολύ εσωτερικός, αμετάδοτος, εκεί που βρίσκεται η καθαρή ποίηση.

Ο Σαίξπηρ έχει πλάσει κάτι αθώο και ονειρικό, σαν τα παιδιά που φτιάχνουν εξωτικούς κόσμους κάτω από το τραπέζι στο σαλόνι, φέρνουν καρέκλες για τοίχους, μαξιλάρια, ένα ύφασμα να κρύβονται.

Δεν εξηγεί, δεν εκλογικεύει, εσύ απλώς νιώθεις και δημιουργείς μαζί του και μαζί με τους ηθοποιούς, αυτή είναι η μαγεία του έργου.

Αλκίνοος Δωρής

ΜΠΛΕ

Alt text

To ΜΠΛΕ της Άννας Λεμονάκη έρχεται για τρίτη χρονιά από τη Γενεύη στο ΠΛΥΦΑ για λίγες παραστάσεις.

Πρόκειται για ένα σύγχρονο περφόρματιφ έργο όπου η γλώσσα μπλέκεται με τη μουσική. Μία ηθοποιός κι ένας μουσικός συντονίζονται και φέρνουν τον θεατή στην καρδιά της προσωπικής αλήθειας που κρύβεται πίσω από το άγχος.

Ο άνθρωπος αισθανόταν άγχος ανέκαθεν. Ωστόσο, παρατηρούμε τα γενεσιουργά αίτια του άγχους να αλλάζουν ανά τα χρόνια. Είναι διαφορετικό να αγχώνεσαι επειδή μαθαίνεις ότι η Γη δεν είναι επίπεδη αλλά στρογγυλή και να φοβάσαι μην πέσεις στο κενό, από το να ακούς την καρδιά σου να χτυπά όλο και πιο γρήγορα νομίζοντας ότι θα πάθεις καρδιακή ανακοπή.

Αντίθετα με παλαιότερες εποχές, όπου η άγνοια ήταν αυτή που απειλούσε τον άνθρωπο προκαλώντας του φόβο και άγχος, σήμερα είναι η υπερπληροφόρηση. Το ΜΠΛΕ είναι μία περφόρμανς που πραγματεύεται το ενδογενές και εξωγενές άγχος, τα ψυχοσωματικά συμπτώματά του και την ευαλωτότητα του ατόμου. Με ένα κείμενο τόσο ωμό όσο και ποιητικό αλλά και μέσα από την ενέργεια του ροκ εν ρολ, η συγγραφέας του έργου και ηθοποιός επί σκηνής, Άννα Λεμονάκη, εκθέτει εαυτόν με αφοπλιστική ειλικρίνεια, διεκδικώντας να μοιραστεί ερωτήματα πανανθρώπινα αλλά συχνά ανομολόγητα.

Κυρίαρχο στοιχείο της παράστασης είναι το νερό που θρέφει τα πάντα και για πάντα. Πηγή ζωής και αναζωογόνησης για τη φύση και τον άνθρωπο, σύμβολο εξαγνισμού και κάθαρσης, το νερό σε συνεχή ροή συντηρεί και καθαρίζει το περιβάλλον μέσα και γύρω μας, κινητοποιεί το σώμα και ωφελεί ποικιλοτρόπως την ψυχή.

To ΜΠΛΕ είναι το πρώτο μέρος μίας θεατρικής χρωματικής πενταλογίας που δημιουργήθηκε από την ομάδα θεάτρου «Bleu en Haut Bleu en Bas» (Μπλε Πάνω Μπλε Κάτω) με έδρα την Ελβετία και πρωτοπαρουσιάστηκε το 2016 στη Γενεύη. Έκτοτε, έχει φιλοξενηθεί σε θεατρικές σκηνές σε Ελλάδα, Κύπρο, Ελβετία, Γαλλία, Λίβανο, και σε μεγάλα διεθνή Φεστιβάλ (Festival La Bâtie, Festival Plein Tube κ.ά). και θα παιχτεί στo Teatro de Barrio, στη Μαδρίτη, το 2024.

Μετά την επιτυχία του τελευταίου της έργου G.O.L.D. που έκανε πρεμιέρα στο Festival de la Bâtie τον Αύγουστο του 2022, η Άννα επιστρέφει στην Ελλάδα με το Μπλε μόνο για λίγες παραστάσεις

Στην Ελβετία, μετά το Μπλε, η Άννα ανέβασε το Αιματηρό Φούξια, το Λευκό, το G.O.L.D. (Glory or Little Dreams) και τώρα ετοιμάζει το Black – What a Beaty-Full Catastrophe το οποίο θα ανέβει στην Comédie de Genève το 2025.

Παράλληλα ετοιμάζει το πρώτο της χορογραφικό έργο και ταινία Kiss and Fly.

Απόσπασμα από το κείμενο

«Ποιος φοβάται να κολυμπήσει πάνω απ’ τα φύκια της θάλασσας; Ποιος φοβάται τα δάκρυα του; ή να χαμογελάσει παραπάνω απ’όσο πρέπει; Τα γηρατειά; Τα γερασμένα όνειρα; Την ανεργία; Και φυσικά μιλάω για τη συναισθηματική ανεργία. Την ευθύνη; Να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο; να πεις την αλήθεια στο παιδί σου; Να ανοίξεις την παλάμη σου και να αφήσεις το παιδί σου να πετάξει όπου το τραβά η όρεξη του; Na ξεχάσεις το παιδί που ήσουν κάποτε; Να πεις Όχι και να το υποστηρίξεις; Να πεις Ναι στο ρίσκο. Να πεις συγγνώμη όταν έχεις κάνει μαλακία. Συγγνώμη, έκανα μαλακία. ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ; Nα ζήσεις την ευτυχία που σου χτυπά την πόρτα; Να ανοίξεις την πόρτα, να ζήσεις έναν έρωτα παθιασμένο, θυμάστε όταν ήσασταν δεκαπέντε χρονών πώς αναψοκοκκινίζατε σε δευτερόλεπτα στα μάγουλα, στο στήθος και χάμω;
ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΡΜΟΝΙΚΑ ΖΩΝΤΑΝΗ;»

Σημείωμα Άννας Λεμονάκη

40 εκατομμύρια ενήλικες Ευρωπαίοι από 18 εώς 54 ετών υποφέρουν από διαταραχές άγχους. Τι συμβαίνει όταν ξαφνικά γινόμαστε προσεκτικοί με τη ζωή και αντί να τη ζούμε μετατρεπόμαστε σε απλούς θεατές; H πρώτη μας όρεξη είναι να βουτήξουμε στη θάλασσα, αλλά το νερό είναι κρύο. Και δε θέλουμε να πάρουμε το ρίσκο μιας ωκεανικής γρίπης. Προσέχουμε και στερούμαστε τον ωκεανό. Νιώθω την ανάγκη να δηλώσω ότι οι διαταραχές άγχους σε οποιαδήποτε μορφή οφείλουν να είναι δημόσιο θέμα και γι’ αυτό το λόγο αποφάσισα να κάνω αυτό το έργο. Όσο περισσότερο και ανοιχτά μιλήσουμε για τα προσωπεία του άγχους (κρίσεις πανικού, φοβίες, μετατραυματικό στρες…) τόσο πιο εύκολα θα καταλάβουμε ότι αυτή η μαύρη επιφάνεια στο βυθό της θάλασσας δεν είναι παρά φύκια και τίποτα άλλο. Το ΜΠΛΕ είναι ένα μανιφέστο λέξεων και ήχων ενάντια στον στιγματισμό που συνοδεύει τις ψυχικές ασθένειες.

Κάθε δημιουργία είναι για μένα η ευκαιρία να πάρω ένα ρίσκο. Ρισκάρω διαλέγοντας θέματα που με φοβερίζουν. Πρόκειται για θέματα που θεωρώ ιλιγγιώδη. Στη δουλειά μου ως σκηνοθέτιδα, συγγραφέας και ηθοποιός δουλεύω πάντα βάζοντας στο επίκεντρο τις αντιθέσεις. Πέρασμα από τη σιγουριά στην αβεβαιότητα, από την τρυφερότητα στη σκληρότητα, από ένα στενό πέρασμα σε έναν χώρο τεράστιο, από τον ρομαντισμό στη χυδαιότητα, από τη σιωπή στην κραυγή, από την ένταση στη νηνεμία, από το θέατρο στο αντιθέατρο. Είναι ακριβώς σε αυτά τα τοπία που βρίσκω υλικό για εξερεύνηση.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΝΑΣ ΛΕΜΟΝΑΚΗ

Η Άννα γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγαλώνει στον Παναμά, την Κρήτη και την Αθήνα. Αποκτά πτυχίο Πολιτικών Επιστημών στην Αθήνα και το Μπέργκεν το 2006 και μεταπτυχιακό τίτλο Κοινωνιολογίας και Μέσων από το πανεπιστήμιο του Φριμπούρ. Σπουδάζει στη Θεατρική Σχολή Serge Martin (Γενεύη) και αποφοιτεί το 2013. Παρακολουθεί εργαστήρια με τη Susan Batson στο Interkunst (Βερολίνο, 2014 και 2017), με τον Ανδρέα Μανωλικάκη (Πρόεδρος του Actors Studio, Νέα Υόρκη) στην Αθήνα και με τον Damian De Schrijver (TgStan, Βέλγιο) στη Γενεύη το 2018. Ακολουθεί το CAS στην Υποκριτική και τη Δραματουργία Κειμένου στο HETSR και στο πανεπιστήμιο της Λωζάνης (2018-2020).

Η Άννα ερμηνεύει για τη Λένα Κιτσοπούλου ρόλους στο Χαίρε Νύμφη (2013), στο Κοκκινοσκουφίτσα – Το πρώτο αίμα (2015) και στο Cry (2018-2021) στο θέατρο Saint-Gervais της Γενεύης και στο Θέατρο Τέχνης. Συνεργάζεται μεταξύ άλλων με τους Philippe Quesne, Νίκο Καραθάνο, Adina Secretan, τη θεατρική εταιρία Cie Daniel Blake για το θεατρικό εγχείρημα Opa (2ο βραβείο – PREMIO 2017). Στο σινεμά παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία La nuit est encore jeune [Η νύχτα είναι ακόμη μεγάλη], σκηνοθετημένη από τον Indika Udugampola με καταγωγή από τη Σρι Λάνκα (Βραβείο του Υποσχόμενου Σκηνοθέτη στο Διεθνές Φεστιβάλ του Κολόμπο, 2015). Ιδρύει την πειραματική εταιρία θεάτρου και μουσικής Cie Bleu en Haut Bleu en Bas μαζί με τον μουσικό Samuel Schmidiger (2015) και παρουσιάζει τα πρώτα δύο μέρη από την πενταλογία της, BLEU και FUCHSIA SAIGNANT στο φεστιβάλ La Bâtie το 2019 και το τρίτο μέρος BLANC (Βραβείο του SSA, 2020) στο Le Grütli (2021). Παρουσιάζει την παράσταση P.E.T.U.L.A. bye bye (2017) στο θέατρο Saint-Gervais και στο ΚΕΤ της Αθήνας. Είναι καλεσμένη από το θέατρο Le Poche και σκηνοθετεί το θεατρικό έργο SAPPHOx, γραμμένο από την Sarah-Jane Moloney (2020). Το 2002 παρουσιάζει το G.O.L.D. στο φεστιβάλ La Bâtie. Εργάζεται ως συγγραφέας και δραματουργός για το χορευτικό έργο Bis N.S (as usual) του χορογράφου Ιωάννη Μανταφούνη στην Όπερα της Λυόν (2021) και το έργο A la carte στο Frankfurd Dresden Ballet Company (2023). Το 2023/2024 κάνει την χορευτική-αναρριχητική περφόρμανς και ταινία Kiss and Fly στο Λεωνίδιο και στην Ταρίφα και ετοιμάζει το έργο Black : What a Beauty-Full Catastrophe (2025, Comédie de Genève,Γενευή).

Συνεντεύξεις

LIFO
Η ίδια γράφει και σκηνοθετεί τα έργα της, αλλά η διαδικασία που τη χαροποιεί είναι η δεύτερη, να μπορεί να συνθέτει τις παραστάσεις της συλλογικά και επί σκηνής. Είναι η μόνη Ελληνίδα που δραστηριοποιείται στο θέατρο σε αυτή την πλευρά της Ελβετίας και ζητώ να μάθω τι σημαίνει αυτό για έναν ξένο, πώς προσεγγίζει το σύστημα.

EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Οσοι αναρωτιέστε γιατί το όνομα δεν μας είναι οικείο, ο λόγος είναι απλός: η Αννα έχει ως έδρα τη Γενεύη εδώ και πολλά χρόνια. Εκεί, στο πλαίσιο του ιστορικού Φεστιβάλ La Bâtie, παρουσίασε τη νέα της δουλειά «G.O.L.D.», μια σπουδή πάνω στην αποτυχία με ποίηση, χιούμορ και ευαισθησία, και μια λαμπρή ομάδα περφόρμερ – μακάρι να το δούμε και στην Αθήνα.
Αμέσως μετά την τελευταία παράσταση, εν θερμώ, στην αυλή ενός υπέροχου θεάτρου πλάι στο ποτάμι, μιλήσαμε για την πορεία της. Ιδού η Αννα Λεμονάκη, μια χαρισματική καλλιτέχνις της διασποράς.

Κριτικές

ελculture
Παρόλο που η περιγραφή της -όντως ζοφερής- θεματικής του «Μπλε» θα μπορούσε να κάνει κάποιον να περιμένει ένα θέαμα σχεδόν δυσάρεστο, αυτό διόλου δεν συμβαίνει. Αυτή ακριβώς η εγγύτητα που εγκαθιδρύει η δημιουργός του ανάμεσα σε εμάς και την ίδια, οδηγεί σε μια συνθήκη λυτρωτική. Σαν οι φόβοι μας, τοποθετημένοι μέσα από το άγγιγμά της δίπλα στους φόβους των άλλων, αλλά και τους δικούς μας, να απαλύνονται. Σαν ο ίδιος ο εκδημοκρατισμός του τραύματος να το εξορκίζει. Σαν αυτή η υγρασία που πλημμυρίζει τη σκηνή να δημιουργεί μια μήτρα εντός της οποίας να μπορούμε να εκτεθούμε με ασφάλεια. Κι αν ακόμα η ένταση φέρει στα μάτια μας ένα δάκρυ, το πιθανότερο είναι πως θα εγκαταλείψουμε την αίθουσα με ένα χαμόγελο.