Αρχεία: Events

 ΠΛΙΤΣ ΠΛΑΤΣ ΠΛΟΥΤΣ
ένα κοκτέιλ κερασμένο απ’ τους εργαζόμενους στον τουρισμό

Για τα περισσότερα παιδιά το καλοκαίρι είναι η πιο ξέγνοιαστη εποχή του χρόνου. Για τους ενήλικες η θερινή περίοδος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που απαιτεί οργάνωση, σχεδιασμό και χρήματα. Για ορισμένους επαγγελματίες το καλοκαίρι ταυτίζεται με την εργασία τους. Οι εργαζόμενοι/ες πρέπει, ακόμα και σε εξαντλητικές συνθήκες, να κρύψουν την κούρασή τους για να μην επιβαρύνουν τη διάθεση των παραθεριστών, οι δε ταξιδιώτες επενδύουν τα χρήματά τους σε διακοπές και ελπίζουν ότι μέσα από αυτές θα αποζημιωθούν για τις ματαιώσεις και την κόπωση μιας ολόκληρης χρονιάς.

Στη σκηνή πρωταγωνιστεί ό,τι μένει στη σκιά του καλοκαιριού: οι σκέψεις που δεν μοιράζονται οι ξεναγοί με τους τουρίστες, οι συζητήσεις του προσωπικού στις κουζίνες, τα παρεχόμενα δωμάτια των είκοσι τετραγωνικών, που μαζί με τα τέσσερα γκαρσόνια κοιμίζουν και 23 κατσαρίδες.

Είμαστε όλοι ίσοι κάτω από τον ήλιο ή μαζί με τις αποσκευές μας μεταφέρουμε και τις ήδη υπάρχουσες ανισότητες στα τουριστικά θέρετρα;

Οι Who Am I To ύστερα απ’ την πρώτη παράσταση τους, ‘’Πάμε Στοίχημα; μια παράσταση για την Ελλάδα του τζόγου’’ επιστρέφουν με την καινούργια τους παράσταση ‘’ΠΛΙΤΣ ΠΛΑΤΣ ΠΛΟΥΤΣ, ένα κοκτέιλ κερασμένο απ’ τους εργαζόμενους στον τουρισμό’’ συνεχίζοντας την έρευνα τους και ως προς την φόρμα και ως προς το περιεχόμενο. Ύστερα απ’ το ζήτημα του τζόγου στην Ελλάδα, καταπιάνονται με το επίκαιρο και φλέγον θέμα του τουρισμού προσπαθώντας να επικοινωνήσουν με το σήμερα, μέσα απ’ την σκηνική φόρμα της μετά- επιθεώρησης.

Σε διπλή διανομή η Αλεξάνδρα Ρουβέλα (25/11,26/11,2/12,3/12 η Αλεξάνδρα Ρουβέλα και στις 9/12,10/12, 23/12, 24/12, 30/12 η Κατερίνα Κρίστο).

Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του προγράμματος του θεσμού «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού το καλοκαίρι 2024.

Διάρκεια : 70’

REDUNDANCes
Ένα καινούργιο «μπαλέτο» που δεν χρειάζεται κανείς.

Ο χορογράφος Δημήτρης Μυτιληναίος επανέρχεται φέτος με την νέα του δουλειά REDUNDANCes. Επιμένοντας στον πειραματισμό με την αναδιατύπωση του μπαλετικού σκηνικού κώδικα, ανεβάζει τώρα ένα χορογραφικό κολάζ από διασκευασμένες κλασικές variations.

Ο τίτλος παλινδρομεί ανάμεσα στα «redundant dances» και «redundancies of dance», δηλαδή «περιττοί χοροί» και «περιττολογίες του χορού», και ακουμπά σαρκαστικά τόσο τη συζήτηση περί ωφελιμιστικής και χρήσιμης τέχνης όσο την τάση για συμβολική νοηματοδότηση και αφηγηματική συσχέτιση του έργου τέχνης με τη σύγχρονη ζωή. Ταυτόχρονα, σε έναν χιουμοριστικό τόνο, το έργο αναφέρεται αφενός στην αίσθηση ότι είναι περιττό το να κάνεις κάτι πιο δύσκολο (εν προκειμένω τον χορό) κι αφετέρου στη δυσκολία του να νιώθεις ότι αυτό που κάνεις είναι περιττό.

Το έργο αποτελείται από δεκαέξι διασκευές και εκτυλίσσεται σε τέσσερις πράξεις. Ο συνθέτης, Άντης Σκορδής, ενορχηστρώνει εκ νέου τα ορχηστρικά αποσπάσματα και μας δίνει τις κρουστές εκδοχές τους. Διατηρώντας ευλαβικά τις πρωτότυπες παρτιτούρες, η ομάδα των χορευτών-τριών δοκιμάζεται σε όλους τους συνδυασμούς (σόλι, ντούετα, τρίο, κουαρτέτα και κουιντέτα) με άξονα ένα κατ ́ επίφαση λιμπρέτο από το οποίο προκύπτουν και οι ρόλοι: ο Πρίγκιπας, η Παραμάνα, η Μαγείρισσα, ο Βασιλιάς της πάνω χώρας και η Πριγκίπισσα της πάνω χώρας. Η ιδέα των κρουστών διασκευών αποσκοπεί στην αισθητική ανανέωση του γνώριμου ρεπερτορίου, διαταράσσοντας τη σχέση ρυθμού και μελωδίας και τονίζοντας στοιχεία που ενδεχομένως δεν πρωταγωνιστούν στις πρωτότυπες εκδοχές, ενώ το libretto ενοποιεί τα θραύσματα των μπαλέτων και παράλληλα ανοίγει ένα παράθυρο στην φαντασία.

Στην παράσταση χρησιμοποιούνται αποσπάσματα από τα: Études, Ωραία Κοιμωμένη, Καρυοθραύστης, Σύλβια, Η λίμνη των κύκνων, Συλφίδα, Πετρούσκα, Λορέντσια, Ζιζέλ, Ντιάνα και Ακταίων, Ρωμαίος και Ιουλιέτα και Η ιστορία της Μανόν.

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Με την υποστήριξη της Σχολής Χορού Πωλίνα Γαλοπούλου.

Διάρκεια: 50’

Veritas

Ιωάννα Πορτόλου & Ομάδα χορού Griffón

Η ομάδα χορού Griffón και η χορογράφος Ιωάννα Πορτόλου παρουσιάζουν τη νέα τους παραγωγή Veritas, ένα διορατικό και επίκαιρο έργο που διερευνά την έννοια της αλήθειας, η οποία θα παρουσιαστεί στο Θέατρο ΠΛΥΦΑ στον Βοτανικό από τις 9 Νοεμβρίου και για δεκατέσσερις παραστάσεις έως τις 8 Δεκεμβρίου 2024 (κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.30). Μετά τις sold-out παραστάσεις του έργου Amazing, η Griffón επιστρέφει με ένα δυναμικό έργο που μιλάει για την αλήθεια, για όσα δεν φαίνονται, δεν ομολογούνται, δεν κρύβονται και δεν λέγονται. 

Τι είναι η αλήθεια; Υπάρχει; Και αν ναι, ποιος τη γνωρίζει; Αλήθεια είναι αυτό που παρουσιάζεται ως πραγματικότητα. Οι πεποιθήσεις και η υποκειμενικότητα όμως είναι οι μεγαλύτεροι αντίπαλοί της, καθότι χρησιμοποιούν μια πληθώρα μεταφορών, αντωνυμιών και ανθρωπομορφισμών που εντέλει παρερμηνεύουν το αληθινό γεγονός. Πάνω σε αυτό το θέμα ο Γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ υποστήριζε ότι η αλήθεια που αντιπροσωπεύεται από την aletheia (που ουσιαστικά σημαίνει «απόκρυψη») είναι διαφορετική από αυτή που αντιπροσωπεύει το veritas, που συνδέεται με μια ρωμαϊκή αντίληψη της ορθότητας και τελικά με μια νιτσεϊκή αίσθηση δικαιοσύνης και θέληση για εξουσία.

Μπορεί μια αλήθεια να είναι πιο αληθινή από κάποια άλλη; Στο νέο έργο Veritas η Ιωάννα Πορτόλου χορογραφεί τους χορευτές της ομάδας Griffón Ιωάννα Αποστόλου, Σεσίλ Μικρούτσικου, Γιάννη Νικολαΐδη και Θεανώ Ξυδιά υπό τους επιβλητικούς ηλεκτρονικούς ήχους του Αντώνη Παλάσκα, δημιουργώντας ένα σύμπαν από πυκνές, συνειρμικές εικόνες, πολιτικοϊστορικές αναφορές και απόκοσμη ατμόσφαιρα. Η παράσταση Veritas φέρνει το κοινό αντιμέτωπο με τη δική του προσωπική αλήθεια και τη φθαρτότητα του ανθρώπινου σώματος.  

Roberto Zucco, του Bernard-Marie Koltes

Το εμβληματικό έργο του Bernard Marie Koltes ‘Roberto Zucco’ έρχεται σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα και παραγωγή της Εταιρείας Θεάτρου MONKS.

 «Δεν είναι η πρώτη φορά που εμπνέομαι απ’ αυτό που ονομάζουμε γεγονός του αστυνομικού δελτίου, όμως αυτό εδώ δεν είναι τέτοιο γεγονός».
(Bernard-Marie Koltes)

Ορμώμενος από την πραγματική ιστορία του νεαρού Roberto Succo, ο οποίος μέχρι τα εικοσιπέντε του χρόνια είχε προλάβει να σκοτώσει τους γονείς του και να επιδοθεί σε σειρά ομηριών και φόνων, διατηρώντας άγνωστο – ίσως και μυστήριο – το πραγματικό του κίνητρο, ο Bernard-Marie Koltes συνθέτει ένα αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ που έχει συχνά το ένα πόδι βουτηγμένο στη μαύρη κωμωδία. 

Ο Zucco αποδρά από τη φυλακή και μας φέρνει αντιμέτωπους με τις παθογένειες και τις αντιθέσεις του σύγχρονου δυτικού κόσμου, τη βία που κυριαρχεί σε σπίτια, πλατείες, πάρκα, αστυνομευόμενες συγκεντρώσεις, περιθωριακά γκέτο και γήπεδα. 

Πέντε ηθοποιοί και ένας μουσικός επί σκηνής συνθέτουν ένα δυστοπικό σκηνικό και αποτυπώνουν το  φαύλο κύκλο της επιθετικότητας, της έλλειψης προοπτικής των νέων αλλά και της αμφισβήτησης των παραδοσιακών θεσμών μας: της οικογένειας, της κοινωνίας, της πολιτικής και της αστυνομίας.

Σημείωμα σκηνοθέτη:
Ρομπέρτο Τσούκο. Ένας νέος άνθρωπος που για να αντέξει την αδιαφορία της κοινωνίας γίνεται βίαιος απέναντί της. Το οποίο σημαίνει ότι γίνεται βίαιος απέναντι σ’ αυτό δίχως το οποίο δε νοείται κοινωνία, τον άνθρωπο.

Διάρκεια: 100 λεπτά

Καταλληλότητα: Άνω των 12